Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Λευτεριά στον Αντιεξουσιαστή Καραμήτρο

Γενικά ένα από τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου με πνευματική καθυστέρηση είναι ότι κατέχει την "απόλυτα σωστή ιδεολογία". Βέβαια ούτε ο ίδιος το πιστεύει, απλά το χρησιμοποιεί για να κρύψει τα κόμπλεξ του. 
για την
πηγή Έχιδνα Κερασφόρος

Ο Αίσωπος και οι απόγονοι του.




Θα μου πείτε γιατί μιλάω για κάποιον που έχει χιλιετίες από τον τραγικό θάνατο του. Ναι θα το άφηνα στην ησυχία του αν δεν ήταν αυτός που μαζί με το Σπάρτακο εκφράζει την φωνή του κατατρεγμένου λαού εις τους αιώνας των αιώνων (αμήν δεν λέω γιατί το άρθρο είναι στα ελληνικά και αποφεύγω τις αραμαϊκές λέξεις όσο μπορώ).Έτσι ζούμε γνωρίζοντας ιστορικά ελάχιστους εκπροσώπους την κοινωνικής ομάδας που ανήκουμε, δηλαδή τους δούλους. Αυτό γιατί η ιστορία είναι ένα λάστιχο που τεντώνεται ανάλογα με τις επιθυμίες της εκάστοτε εξουσίας που σίγουρα απαξιώνει όσους εκτός από το ταλέντο τους έχουν και την ανάγκη της εργασίας για να βιοποριστούν. Η κοινωνική απαξίωση του λαού δεν τον στερεί ούτε από γνώση ούτε από διάθεση να φιλοσοφεί (όσο και να τον ταΐζουν τα βιομηχανικά απόβλητα του θεάματος) καθώς και την ανάγκη του να ονειρεύεται κάτι καλύτερο από αυτό που ζει. Ο φρυγικής καταγωγής Αίσωπος είναι το τρανταχτό (και για πολλούς από εμάς το μοναδικό γνωστό) παράδειγμα των προαναφερθέντων χαρακτηριστικών. Ο κήπος του Επίκουρου άλλωστε είναι καλά κρυμμένος με την ίδια λογική που ο «Ηγεμόνας» θεωρείται καταραμένο βιβλίο. Ναι αναγνώστη μου ο παππούς Αίσωπος προέρχεται γεωγραφικά από μια περιοχή που συνορεύει με το Κουρδιστάν (ή Χώρα των Καρδούχων κατά την Αρχαιότητα), δηλαδή όπως και ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων μετά την μικρασιατική καταστροφή. Αυτό τον κάνει ακόμα πιο δικό μας άνθρωπο. Ναι το θάρρος, η μόρφωση και η εξυπνάδα δεν είναι θέμα γονιδίων όπως νομίζει ο μωρός καθηγητής του ΑΠΘ, που ζει από τους φόρους μας κατά την επιταγή του πολιτικού του προϊσταμένου.
Ο Αίσωπος ήταν δούλος άσχημος και με ταπεινή καταγωγή όπως το 99% των πολιτών της χώρας που σε μια υγιέστερη κοινωνία απ’ αυτήν που ζούμε τώρα έστησε το καμπουριασμένο του κορμί για να μας εκπροσωπήσει με τους μύθου του. Ο πατέρας της διδακτικής μυθολογίας και της παραβολής (που δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται όταν ο συγγραφέας του το παράγει στην αρχαία Σάμο να θεωρείται «παραμύθι», ενώ όταν παράγεται στο αρχαίο Ισραήλ να καλείται «θεόπνευστο έργο») μας έβαλε να ζούμε σα ζώα στις ιστορίες του. Όποιος βέβαια πιστεύει ότι είναι κάτι παραπάνω από αλεπού ή κόρακας, μουλάρι ή γαϊδούρι ας το πει στον εργοδότη του. Έτσι η συμπεριφορά μας καλά κρυμμένη πίσω από όντα που δεν μιλάνε μπαίνει στον μεγεθυντικό φακό και αναλύεται με σκοπό την βελτίωση του. Ευτυχώς τα παιδιά του Αίσωπου οι μύθοι του είναι η ίδια μας η συμπεριφορά. Για αυτό όπως δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τους γονείς μας που μας γέννησαν, έτσι δεν μπορούμε να κρυφτούμε και από τον πατέρα της πρώτης Λαϊκής φιλοσοφίας.
Η αρχαιότητα έχει πολύ καλά κρυμμένα τα μυστικά της. Είτε γιατί περνώντας στην παράδοση αλλοιώθηκε κρατώντας μόνο το νόημα ή γιατί οι περιοδικοί άρχοντες φοβόταν την δημοσιοποίηση απόψεων και σκέψεων που θα τράνταζαν τα θεμέλια της εξουσίας τους. Σήμερα που ζούμε σε μια κοινωνία που όλοι πρέπει να έχουμε συγκεκριμένη εμφάνιση και συμπεριφορά κατά τα υπαγορευμένα πρότυπα των «ειδικών» ο μπάρμπα Αίσωπος έρχεται να μας θυμίζει πως παρά την ζωόμορφη πλευρά μας μπορούμε να παραμένουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Το τετράδιο




Στον δρόμο περπατώντας, βλέπω τετράδιο πεταμένο
κοιτώ από περιέργεια, τι είχε γραμμένο
ήτανε μαθητικό, ημερομηνία είχε περυσινή
γλυκιά η νοσταλγία, τα μάτια μου εκεί

ανάλυση σε κείμενα, ποιήματα, δοκίμια
με ωραία γράμματα, μα δίπλα σε ψοφίμια
ένοιωσα ξαφνικά, τα νιάτα μου χαμένα
γιατί και εγώ έχω κάπου, τετράδια κρυμμένα

ο κόπος και η προσπάθεια, πάνω στα θρανία
πέθανε από συνήθεια, χασμουρητό, ανία
μα στα κείμενα αυτά, υπάρχουν απαντήσεις
στα σκουπίδια αν τα πετάς, και εσύ θα ακολουθήσεις

σαν παιδί αυτά, τα εφόδια σ έχουν δώσει
να σκίζεσαι για έναν βαθμό, μα να πετάς την γνώση
έτσι χάνεις στην ζωή, την γεύση απ το ταξίδι
απ όνειρα ξεντύνεσαι, φτηνό για αυτούς παιχνίδι

δίνεις εφήμερη χαρά, μετά σε ένα συρτάρι
τα χρώματα σου χάνονται, φεύγει και εκείνη η χάρη
μοιραία τότε ακολουθείς του τετραδίου το τέλος
μέσ τα σκουπίδια ταπεινός, με ένα σπασμένο μέλος ...
για την



Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Ο Γέρος του Μοριά




Ο Γέρος κάποτε μίλησε, για κάποιες προφητείες
''Τώρα που είμαστε, αιώνες σκλαβωμένοι
θυμόμαστε απελευθερωτές, παρεμβάσεις θείες
και άλλους περιμένουμε εμείς οι υποταγμένοι''.

Σκεφτήκατε άραγε αν εσείς που τώρα μ ακούτε
υπάρχει κάποιος να δουλεύει για εσάς;
μόνοι θα τα καταφέρουμε, δεν χρειαζόμαστε ούτε,
ξένους να μας παρατείνουν χρόνια σκλαβιάς.

ότι γράφτηκε ποτέ, για εσάς μπορεί να ναι
σηκώστε λοιπόν τα γιαταγάνια ψηλά
ελευθέρια η θάνατος γραμμένο εκεί είναι
ο Θεός ξέρει και καρτερά ...

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Ο Έμπορος και ο τυμβωρύχος



Είναι τρομερά βασανιστικό να ζεις την ζωή του μετανάστη. Η χειρότερη εκδοχή είναι εκείνη του μετανάστη που δεν χρειάστηκε να φύγει ποτέ από τον τόπο του. Θα μου πείτε βέβαια τι σύνδεση μπορεί να κάνω με την τυμβωρυχία. Ζω για 40 χρόνια στην ίδια πόλη και εκτός από τις ελάχιστες φορές που χρειάστηκε να την εγκαταλείψω ανασαίνω, δημιουργώ, εργάζομαι στους δρόμους της και τα πάρκα της. Φανταστείτε πως βασανιστικό  ήταν όταν το πράσινο των χωραφιών της Θέρμης αντικαταστάθηκε από το γκρι του τσιμέντου των νεόπλουτων. Όταν η Αρετσού έγινε από παραλία για μπάνιο χώρος επίδειξης αυτοκινήτων για μιζαδόρους και παρατρεχάμενους. Τελικά έμεινε σαν  παρηγοριά τα λιγοστά σημεία που χάζευα σαν κάτι σταθερό που υποδήλωνε ότι ζω ακόμα στην ίδια πόλη. Επίσης η ιστορίες για την υπόγεια Θεσσαλονίκη που ήταν η κόλλα που μας συνέδεε με το παρελθόν.
Φαίνεται όμως πως ακόμα και αυτές οι μικρές χαρές ενοχλούσαν κάποιου που τις έβλεπαν σαν εμπόδιο στα κέρδη τους. Έτσι ξεκινώντας το «άχρηστο» έργο του μετρό (μιας και δεν λύνει το πρόβλημα της συγκοινωνίας, αφού ούτε από άκρη σε άκρη της πόλης πάει ούτε καλύπτει περιοχές που θα κινείται ο κύριος όγκος των εργαζόμενων) άρχισαν οι διάφοροι «εργολάβοι» να σκάβουν αυτό που εγώ θεωρώ σπίτι μου. Και φυσικά «έπεσαν σε αρχαία» (πράγμα πολύ ενοχλητικό για κάποιον καιροσκόπο). Βέβαια για να καλυφθούν νομικά (μιας και αμφιβάλω για την ηθική τους) φώναξαν την αρχαιολογική (τους επίσημους τυμβωρύχους). Και τους λέω έτσι γιατί δυστυχώς ούτε για αυτού δεν μπορώ να πεισθώ ότι δεν είναι στο μεγάλο κόλπο. Το έργο καθυστερούσε και έτσι κάποιες αποφάσεις παίρνονται με την ίδια λογική που οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν ανατίναξαν τους βουδιστικούς ναούς. Βέβαια το γεγονός ότι το έργο σταμάτησε λόγο έλλειψης πόρων και με πολλούς απλήρωτους εργάτες είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει και τόσο.
Ο λόρδος Βύρωνας είχε πει για τον Έλγιν την γνωστή φράση «ότι δεν έκαναν οι γότθοι το ολοκλήρωσαν οι Σκώτοι» αναφερόμενος στα μάρμαρα που τώρα βρίσκονται στο βρετανικό μουσείο. Η Θεσσαλονίκη λόγω της ιδιομορφίας της (ήταν πάντα πόλη και δεν έγινε ποτέ χωριό) ως τώρα γλίτωσε από την μάστιγα της τυμβωρυχίας. Γιατί όπως και να το κάνουμε το πρώτο μέλημα του αρχαιολόγου είναι να εκμαιεύει ιστορικά στοιχεία με βάση τον σεβασμό στην ιστορική εποχή που μελετά. Βέβαια το πιο παράξενο είναι το ότι βρέθηκαν αρχαιολόγοι που αντί να αρνηθούν τις ανασκαφές και να αγωνιστούν στο να σταματήσει το έργο αυτοί κάνα καταγραφή των ευρημάτων. Και βέβαια ο αρχαιολόγος που κάνει αυτήν την κίνηση σε διατεταγμένη υπηρεσία είναι ότι και ο γιατρός που παραβιάζει τον όρκο του Ιπποκράτη χάριν του ασφαλιστικού ταμείου του ασθενή. Ο δεύτερος χασάπης και ο πρώτος τυμβωρύχος (που έχουν τον νόμο  αλλά όχι την ηθική με το μέρος τους).
Θα μου πείτε να έκαναν. Θα σας πω μόνο ότι το αρχαιολογικό εύρημα  παρέχει πληροφορίες ακόμα και με την θέση του. Ακόμα και στην Πομπηία που είναι τουριστική περιοχή οι νεκροί του ηφαιστείου αναπαύονται στις θέσεις τους. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ο υπαλληλάκος που διορίστηκε με μέσο από τον βουλευτή της περιφέρειας που ψηφίζει έχει το δικαίωμα να παίζει με την ιστορία μιας πόλης. Και το πιο χυδαίο να διαμαρτύρεται όταν με την δική υπογραφή ένας κερδοσκοπικός οργανισμός αλωνίζει. Έχω πάει σε χώρες που με λιγότερη ιστορία έχουν διασώσει όλα τα μνημεία τους όχι με την εθνική αλλά με την πολιτιστική έννοια. Δυστυχώ δεν θα ζήσω τόσο ώστε να μάθω σε ποια ιδιωτική συλλογή θα καταλήξουν τα ευρήματα αυτά. Πάντως ξέρω πια πως είναι να σακατεύουν τον τόπο σου οι έμποροι και οι τυμβωρύχοι.
http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_5.html

Θέατρο Σκιών...



Οι πολιτικοί μας έχουν λευκαντική δράση,
ξεπλένουν χρήμα με μπλε και πράσινους κόκκους,
στα κρύα του λουτρού, χωρίς βράση,
στο χέρι, με στύψιμο και άλλους τρόπους ...

Πριν γίνουν πολιτικοί, άραγε που ζούσαν,
με πόσο μίσος έχουνε μεγαλώσει,
ανθρώπους άξιους με φθόνο κοιτούσαν,
χρόνια πέρασαν, τώρα έχει φουντώσει !

Τους βλέπουμε τώρα να πουλάν ειρωνεία,
να ντύνονται σωτήρες με εμάς για κακούς,
μα η στολή τους, κόστισε ότι είχαν τα ταμεία,
παρθένες μας θέλουν στους δικούς τους βωμούς ...

Αλλά έρχονται και εκλογές θα έχουμε τα ίδια
τίποτα δεν αλλάζει εκτός των ποσοστών
μαζί με κομματόσκυλα, ξεστρατημένα γίδια
στο ίδιο θέατρο σκιών ...

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Η κοινωνία του θεάματος




Άρτος και θέαμα. Ένα εργαλείο χειραγώγησης συνειδήσεων τόσο αρχαίο που είναι εντυπωσιακό πως διαχέεται σε όλη μας την ζωή. Οι Ρωμαίοι ισχυρίζονταν πως η πιο αιματηρή μονομαχία είναι λιγότερη επικίνδυνη από μια θεατρική παράσταση (γέννημα καθαρό της δημοκρατίας αν και προϋπάρχει σαν Δοξαστικό δρώμενο). Ίσως για αυτό το πρώτο που χάθηκε από τον αρχαίο κόσμο ήταν το θέατρο που αντικαταστάθηκε από την παντομίμα (αξιόλογο είδος που απαιτεί όμως θεατή που να διαβάζει πολύ προσεκτικά τις κινήσεις ώστε να βρει το μήνυμα)...
Ένα θεατής που απλά βλέπει μια κίνηση και κυρίως βίαια είναι ανίκανος να αντιδράσει σε σχέση με έναν θεατή που σκέφτεται αυτά που του μεταδίδει ένα διάλογος μεταξύ τραγικών ή κωμικών προσώπων. Η Αντιγόνη δημιουργεί διλήμματα μεταξύ του νόμιμου και του ηθικού και οι όρνιθες δίνουν την ελπίδα ενός ελεύθερου κόσμου που χλευάζει την εξουσία (ακόμα και αυτό το δημοκρατικό πολίτευμα που στα χέρια αδιάφορων πολιτών και δημαγωγών γεννά την τρομοκρατία ή την οχλοκρατία και το παρακράτος) 

Βάρβαροι



Οι βάρβαροι μ’ αλαλαγμούς τον τόπο μας τσακίζουν
είναι βαρύ το φονικό, οι προύχοντες σαστίζουν
το αίμα κυλώντας φτάνει, στην δική τους θύρα
σφυρίζοντας το σκουπίζουν, δεν ήταν και πλημμύρα

Ο καθένας απ’ αυτούς στον πύργο του, είναι καλά κλεισμένος
και άλλοι λυμαίνονται την γη, με λύσσα και με μένος
η σωτήρια του φτωχού, βρίσκεται στα δάση
όπου ετοιμάζει θάνατο, σ’ οποίον κοντά του φτάσει

Απ’ το πολύ θανατικό, τον βλέπεις είναι αγρίμι
ρίχνει αλάτι στις πληγές, την όψη του τραχύνει
δεν τον βοήθησε κανείς και αυτό θα τους πληρώσει
από τον πύργο τον ψηλό, για τα λιοντάρια βρώση...

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

ΚΑΙΑΔΑΣ



Σε τρόμαξαν και πίστεψες εσύ πως είσαι κλεφτής
σε πέταξαν και από γκρεμό και δίχως τέλος πέφτεις
χέρια δεν απλώνεις, κλαδιά δεν θες να πιάσεις
άραγε τι φοβάσαι, ταχύτητα μην χάσεις;

Κάποια στιγμή το σώμα σου την γη συναντάει
δεν έπεφτες μόνος, πολύς κόσμος κοιτάει
η ζωή σου ταινία, ιδιωτική προβολή
ξεφτίζει, κοκκινίζει, γίνεται πιο θολή.

Το χέρι που σε έσπρωξε, την βόλτα αυτή να κανείς
με πρόσχημα ότι σ έσωζε, ήθελε να πεθάνεις
το κίνητρο είναι τα λεφτά, με εργαλείο την βία
απ τον γκρεμό που σ έστειλαν σπρώχνουν και μια κυρία.

Θες να φωνάξεις να σωθεί, μα είσαι αγκυλωμένος
με ένα σώμα ανήμπορος, σε λίγο πεθαμένος
το ταξίδι της διαρκεί, όσο η δική σου πτώση
μα αυτή αποπειράθηκε το χέρι της να απλώσει.

Από τύχη στέκεται στα δυο της ποδάρια
με μαεστρία παίχτηκαν της τύχης της τα ζαριά
τραυματισμένη τώρα αυτή κοντά σου πλησιάζει
καθόλου δεν σε ξέρει, μα να ζήσεις την νοιάζει.

Μα εσύ δεν βοήθησες τον εαυτό σου
το τέλος που διάλεξες έγινε δικό σου
Έλληνας είσαι, σε σκοτώνει η Ελλάδα
δώσε ένα τέλος σε αυτόν τον Καιάδα.

Είχα ονομάσει το πρώτο τετράστιχο Γκρεμό, το συνέχισα μετά από προτροπή του Θάνου Καρρα και του Mr Έχιδνα . Το μετονομάζω σε Καιάδα και τους το αφιερώνω.

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Σκέψεις



Οι σκέψεις μου είναι σαν καρφιά που το μυαλό τρυπάνε
κοιτώντας στα μάτια ένα παιδί, το αύριο ποιο θα ναι;
το σήμερα είναι θόλο, το αύριο διχασμένο
το παρελθόν ήταν καλό, μα καλοταϊσμένο

τίποτε δεν χάθηκε, μα ηθικό δεν βλέπω
η λάμψη μου γονάτισε, τον κόσμο να προτρέπω
ο φόβος τους βρήκε καλή, γωνία στο κεφάλι
η συνείδηση τους με ρεπό, κανείς να τους τα ψάλλει;

όλοι πλέον έγιναν, με την tv πρεζάκια
σαλάτα είναι η σκέψη τους, και το μυαλό κυβάκια
οι ειδήσεις πρέπει να βγουν, από τις γειτονίες
ενωμένοι σαν γροθιά, με δυνατές φωνές.

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Χρονολόγιο



Δεν μας πειράζει να γυρίσουμε στο εξήντα
Ανθρώπους ίσως μας ξανακάνει τελικά
γιατί η πείνα που ήρθε απ το πενήντα
έκανε τις γειτονιές γροθιά

μετά ήρθανε οι δάκτυλοι των ξένων
και χωρίσανε την Ελλάδα στα δυο
κανείς δεν σκέφτηκε πως νικάει ο επιμένων
απ έξω αποφασίστηκε μέλλον αδερφών

ήρθε και η χούντα επανάσταση ντυμένη
όχι να συσπειρώσει αλλά να φοβίσει
γιατί η μίση Ελλάδα ήταν κρυμμένη
ένα κράτος ρουφιανιάς είχε ανθίσει

έκανε και έργα τότε σταχτή στα μάτια
εργολάβος δεν έκανε όμως καμία δουλεία
Μείνανε λοιπόν με άδεια κιτάπια
λαμόγια δεν κάνανε καθόλου λεφτά

έπειτα ήρθε μια εξέγερση μεγάλη
που πέτυχε πράγματα την δεδομένη στιγμή
δεν άλλαξε το γενικό το χαλί
σε πίκρα οδηγηθήκαμε εθνική

οι τότε εξεγερμένοι έγιναν εθνοπατέρες
μαζί με όσους στην χούντα οδήγησαν
βόλεψαν στο κοινοβούλιο δικές τους εταίρες
που ανώδυνα την αλλαγή ζήσαν

κυβέρνησαν χωρίς σύνεση , μα με λογική
δημιουργώντας στρατούς κομματικούς
που ψάχνουν έκτοτε θέση βολική
ακόμα και σ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Όλες στον κόσμο ήτανε



Όλες στον κόσμο ήτανε
επαναστάσεις πουλημένες
πίσω από κάθε κίνημα
οι τράπεζες χωμένες

Τώρα όποιος έρθει
τα πράγματα να αλλάξει
πρέπει το παρελθόν του
κάποιος καλά να ψάξει

Γιατί και να αξίζεις
αν δεν βουτήξεις στα σκατά
μονάχος θα γυρίζεις
κανείς δεν θα κοιτά ...

Σάββατο 6 Απριλίου 2013

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ




Όταν έχεις σκυμμένο κεφάλι δεν μπορείς να φωνάξεις γιατί κλείνεις την είσοδο του αέρα στους πνεύμονες . Ο εγκέφαλος θέλει οξυγόνο για να λειτουργήσει, να σκεφτεί ...
Όταν έχεις σκυμμένο κεφάλι δεν βλέπεις αυτόν που σε καρπαζώνει, δεν προλαβαίνεις να τον αντιμετωπίσεις ...
Σήκωσε το κεφάλι σου ώστε να μπορείς να σκεφτείς, να 'χεις χρόνο να δεις και αυτόν που σε χαστουκίζει (αφού θα χεις ψηλά το κεφάλι) νευριασμένος να τον αντικρίσεις !!!
Δοκίμασε να δεις με άγριο βλέμμα έναν άγριο σκύλο, αλλάζει συμπεριφορά !!! Πόσο εύκολα λοιπόν θα συνεχίσει να σε χτυπάει οποιοσδήποτε χωρίς να νοιώσει φόβο ;;;
ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΛΟΙΠΟΝ !!!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ 

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Η Ιστορία



Η Ιστορία την ζωή ακολουθεί 
εξίσου άτιμη κύκλους κάνει και αυτή
πράγματα που βλέπουμε ο τόπος τα χει ζήσει
αν την σνομπάρουμε, θα βρούμε λύση ;

οικονομικές κρίσεις πέρασαν , μα και εισβολές
αντισταθήκαμε πάντα και ας ήταν πολλές
γραμμένα τα κατορθώματα όταν γινόμαστε ένα
(πράγμα πολύ δύσκολο υπάρχουν απωθημένα )

θαύμα θαρρείς πως γίνεται , η κατάσταση αλλάζει
δυνάστες και εισβολείς, ο Έλληνας στα ίσια κοιτάζει
άλλους στην θάλασσα πετάει , άλλους κυνηγάει
με αστραφτερή μάτια, το δίκιο του ζητάει

μα όσο ένδοξη κι αν έχουμε Ιστορία
εύκολα δεν αντιδρούμε, αν δεν νοιώσουμε βία
αν δεν έχουμε να φάμε, αρχίζουμε ξυπνάμε
την λύση ζητάμε, πίσω στα θρανία ...

... ΙΣΤΟΡΊΑ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ


H πέτρα



Μια ιστορία έχω να πω πραγματική
ήρωα δεν έχει αστυνομικό
είναι βγαλμενη απ την ζωή
 ήρωα έχει έναν βοσκό

Στον πόλεμο αυτός σώθηκε μια μέρα από θαύμα
σε ένα χωράφι από μια πετρά μεγάλη
η ειρήνη σαν ήρθε το είχε τάμα
βοσκούσε εκεί έτρωγε με χαμηλά το κεφάλι

Σημασία για αυτόν είχε μεγάλη
μαζί πορευτίκαν στην ζωή
σε αυτήν έλεγε για το δικό του χάλι
 ότι γεννηθήκαν άτυχοι οι δυο του γιοι

Πως βγήκανε παιδιά εργατικά
και φλεγόταν να τα βοηθήσει
η πετρά άκουγε υπομονετικά
και ο βοσκός είχε ότι δίνει η φύση

Στην πετρά που καθότανε
μια μέρα το στήθος του πιάνει
αυτός που λύκους μόνο φοβότανε
άρχισε ξαφνικά το βήμα να χάνει

Στη πετρά που σώθηκε αφήνει τελευταία πνοή
τα παιδιά του συμφώνησαν να την φέρουν στο μνήμα
μα παίρνοντας την κάτι βλέπουν εκεί
είναι ένα σεντούκι με πολύ γνωστό σχήμα

η πετρά άκουγε τον κάλο ποιμένα
που παρέα της ήταν , τον ήθελε εκεί
αυτά που για χρόνια του χε κρυμμένα
τα παιδιά του τα πήραν να κάνουν ζωή

''Η πέτρα που της εμπιστεύτηκε την δικιά του ζωή
 ήταν αυτή που έκανε το χώμα του ελαφρύ ''.
Για την

Ο ΑΗΤΟΣ

Ένας αητός δεν σκύβει πότε το κεφάλι
ένστικτο έχει επιβίωσης
πάνω κοιτάει μ ανάσα μεγάλη
φτερά ανοίγει σαν ταξιδευτής.

Ξεραμένο πλήθος

Είμαστε μια φωνή που βγαίνει απ το πλήθος,
με πολλή οργή μα και περίσσιο ήθος

Αφήσαμε τον κόσμο μας απ' τα δικά μας χέρια,
σ’ ανθρώπους πονηρούς με ιατρικά νυστεριά

Πολλές φορές μας έκοψαν χωρίς αναισθησία ,
λεπτά , χονδρά κοψίματα πάντα χωρίς βία

Μας έκοψαν την λογική , μας πρόσθεσαν το άγχος ,
και έμεινε μίσχος δροσερός , μα ξεραμένο ανθός !

Για την

Τα κόστη ή όταν μιλάς Αγγλικά με ελληνικές λέξεις.

Ίσως να φαίνεται στους αναγνώστες περίεργη η ενασχόληση μου με την γλώσσα. Βέβαια κανένας δεν ξέρει το τι μπορεί να πάθεις με το ακριβώς αντίθετο. Σαν οπαδός της τεχνικής εκπαίδευσης θεωρούσα πάντα τους φιλόλογους σαν την πιο ανάπηρη κατηγορία επιστημόνων που βασανίζουν παιδικούς και εφηβικούς εγκεφάλους γεμίζοντάς τους με "άχρηστες" πληροφορίες. Βέβαια αυτή η άποψη και πατάει στην βιωματική μου εμπειρία σαν μαθητής και και στα υψηλά ποσοστά πυροβολημένων αυτής της ομάδας που συναντούσα στις στις κοινωνικές μου συναναστροφές (κάτι βέβαια που άλλαξε με την πάροδο των χρόνων). Όπως ανακάλυψα στην πορεία της ζωής μου, μια επιστήμη ή μια ιδεολογία κακοποιείται από τους εκπροσώπους της. Έτσι η αδυναμία του να συγχέω την επιστήμη με τον "επιστήμονα" περνάει με τον καιρό. Ο φιλόλογος παρά τον σπαστικό του χαρακτήρα και την δημοσιοϋπαλληλική οσμή που φρενάρει την κάθε καλή πρόθεση του απλού μαθητή να παρακολουθήσει τα μαθήματα γλώσσας έχει έναν σημαντικό ρόλο.
Προσπαθώντας να σκοτώσω τον χρόνο μου μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθούσα αυτές τις διαφημίσεις των υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας, με το σενάριο και τους διαλόγους να προέρχονται από την χώρα που έχει έδρα η επιχείρηση. Εκεί άκουσα πρώτη φορά την πρόταση "πριόνισα τα κόστη". Βέβαια ο ηθοποιός είχε την εμφάνιση ποιμένα σε φθηνή πορνό ταινία της δεκαετίας του '80. Επειδή, με τα κουτσά ελληνικά που έμαθα, κάτι δεν πήγαινε καλά με τον "ήχο" της έκφρασης έχω πάντα πρόχειρο ένα λεξικό μαζί μου. Διαβάζοντας το λεξικό ανακάλυψα πως η λέξη κόστος έχει την εξής ερμηνεία:
Ιταλική λέξη που σημαίνει:
1) Η δαπάνη που απαιτείται για την αποπεράτωση ενός έργου.
2)Το ποσό που στοιχίζει ένα εμπόρευμα πριν επιβαρυνθεί με το εμπορικό κέρδος.
Το ότι είναι ιταλική λέξη σημαίνει ότι χρησιμοποιείται μεν αλλά δεν "υπακούει" στους κανόνες της ελληνικής γραμματικής. Σε αντίθεση με την ρίζα της που σημαίνει "δαπάνη" στα ελληνικά δηλώνει σύνολο δαπανών. Ο Άγγλος (ή ο Έλληνας που έχει τόση σχέση με την χώρα όσο και ο Γερμανός βιομηχανικός εργάτης που κάνει τις διακοπές του στην Χαλκιδική ) βέβαια που έκανε την μετάφραση δεν ήξερε ότι εδώ η συγκεκριμένη λέξη δεν κλίνεται στον πληθυντικό. Έτσι κι αλλιώς τα φραστικά "τούβλα", κυρίως στα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, χτίζουν μαντρότοιχο. Δεν θα έδινα και μεγάλη σημασία αν σταματούσε η τέχνη της λεκτικής πλινθοποιίας σε μια κακόγουστη διαφήμιση. Σαν πολίτης αυτής της χώρας υπομένω τόσα που αν τα κοινοποιούσα ποτέ ο πυρηνικός όλεθρος θα ήταν σωτηρία. Το κακό συνεχίζει με το να παρακολουθώ επιστήμονες(κυρίως οικονομολόγους αφιχθέντες από κάποιο πανεπιστήμιο κάποιας Αμερικάνικης ή Βρετανικής Κολοπετινίτσας), πολιτικούς(που οι περισσότεροι διακατέχονται από "Εθνικό" μένος) και άλλα λουλούδια που αν δεν είχαν μέσο σε κάποιο κανάλι ή έντυπο θα κάναν μόνο για λίπασμα σε χωράφια. Το χειρότερο είναι ότι πηγαίνοντας ξανά στο σχολείο σε οικονομικά μαθήματα το λέγαν οι μόλις τελειόφοιτοι καθηγητές μας. Επίσης το ακόμα πιο απαράδεκτο είναι πως βοηθώντας μια φίλη που διάβαζε οικονομικά το βρήκα στα "νέα" βιβλία.
Το ξέρω πως η γλώσσα είναι κάτι το ζωντανό και αλλάζει σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού που την χρησιμοποιεί. Αυτό δεν είναι κακό, αντίθετα βοηθάει στο να ζει. Επίσης έμαθα ότι η Αργκό του παρελθόντος είναι πολλές φορές η επίσημη γλώσσα του μέλλοντος. Αυτό όμως είναι μια αργή διαδικασία που προέρχεται από την βάση. Όταν επιβάλλεται από πάνω στο φτωχό μυαλό μου γεννιούνται ερωτήματα. Γιατί ένας Γιάπης πρέπει να ορίζει το λεξιλόγιο μου προβάλλοντας συνέχεια την ίδια αηδία μέχρι να την εμπεδώσουν άνθρωποι που έχουν μειωμένες αντιστάσεις; δεν υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που να συνεργάζονται οι πολυεθνικές ώστε να προωθούν τα προϊόντα τους χωρίς να σακατεύουν πολιτισμικά έναν λαό; γιατί πρέπει το αυλικός του κάθε επιχειρηματία να έχει πανεπιστημιακή έδρα αλλάζοντας την γραμματική μιας χώρας σε χρονικό διάστημα ύποπτο για τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε;
Πηγαίνοντας ξανά σχολείο ανακάλυψα ότι ένα μεγάλο ποσοστό (όλων τω βαθμίδων της εκπαίδευσης) δεν ξέρουν να γράφουν και να διαβάζουν. Η λέξη που επισήμανα δεν είναι η μόνη. Παιδιά κοντά στο απολυτήριο λυκείου, μετά από τις φιλότιμες προσπάθειες του υπουργείου ώστε να απαγορευτεί η γραμματική στα σχολεία, δεν ξέρουν ότι η ελληνική γλώσσα έχει άρθρα. Ακόμα δεν κατάλαβα πως τα παιδιά μιας χώρα θα μάθουν ιστορία με μαθήματα της μιας ώρα από ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο. Βέβαια ούτε μαθηματικά ή άλλα μαθήματα μαθαίνουν αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη κουβέντα.
Τελικά στην ηλικία που βρίσκομαι κατάλαβα την αξία όχι των προσώπων που μου δίδασκαν αλλά των μαθημάτων που με πολύ ζόρι μάθαινα. Την χαρά του δυσανασχετώ όταν κάποιος κομπάρσος διαφήμισης διαβάσει τη μετάφραση ενός σεναρίου, γραμμένο με ελληνικές λέξης και Βρετανικό τρόπο σκέψης, λέγοντας το μαργαριτάρι "πριόνισα τα κόστη".

Για την