Κοιμάσαι μ εμβατήρια, ξυπνάς σαν Δον Κιχώτης
την ώρα που σου πίνουν το γλυκό ποτό της νιότης
Σ’ οργίζει η ανέχεια, κρατάς απωθημένα
δεν ψάχνεις για τα δίκια σου, που τα χουνε κρυμμένα
Τα όνειρα σου χάνονται, και θέλεις να ξεσπάσεις
δεν έχεις τώρα τίποτε, μα ούτε και να χάσεις
μείγμα είσαι για έκρηξη, φαινόμενο από οργή
σήκωσε το κεφάλι σου, θα βρεις την συνταγή
Αρχαίους βαυκαλίζεσαι, μα λίγο διάβασε τους
ρίξε ένα μάτι στα γραπτά, κι αν θέλεις πέταξε τους
σε έχουνε για όχημα, να στρώσουνε παιχνίδια
σήκωσε το ανάστημα, μην γίνει από τα ίδια
Σπουδαίοι και αν ήτανε, οι θαυμαστοί προγονοί
ποτέ τους δεν τα βρήκανε και δρούσαν πάντα μόνοι
Αν θελήσεις κάποτε σε κάτι να τους φτάσεις
Συγκέντρωσε τα αδέρφια σου, το παζλ να συντάξεις
Ποτέ δεν καταφέραμε, Ποτέ να είμαστε ένα
μια φορά ίσως να γίνε κάπου το '21
τότε που ο Θόδωρος, και άλλοι πολεμούσαν
Βρέθηκαν οι Κωλέττηδες και μας μοσχοπουλούσαν.
Για την
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου