Να δεις τι σου χουν για μετά.

Όπως καταλάβατε αυτά που γράφω παράγονται από συζητήσεις που κάνω με φίλους και γνωστούς. Αντί λοιπόν να πιάνω το θέμα και συμμετέχω πολλές φορές κάθομαι και λίγο στην άκρη, όχι γιατί δεν θέλω να κουβεντιάσω αλλά γιατί ο χρόνος για μια θέση δεν είναι αρκετός για να αναλύσω το τι πραγματικά σκέφτομαι εκείνη την ώρα. Έχω που λέτε έναν φίλο που ενώ μπορεί να λύσει πολλές απορίες και μ’ έχει βοηθήσει άπειρες φορές στον συλλογισμό μου, αυτό που αξίζει είναι οι απορίες που έχει. Άλλωστε κάθε λύση έχει τουλάχιστον δύο προβλήματα. Αυτό που λύνει κι αυτό που δημιουργεί. Ρώτησε λοιπόν γιατί οι «πονόψυχοι» Ευρωπαίοι ενώ μιλάνε για τα πνιγμένα παιδάκια που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα και να κοινοποιούν φωτογραφίες φρίκης, δεν στέλνουν μερικά πλοία στα σημεία μεταβίβασης ώστε και από τέτοιες σκηνές να γλιτώνουμε και  οι Δουλέμποροι να μην έχουν αντικείμενο εργασίας. Λογική ερώτηση σε παράλογο σύστημα διακυβέρνησης.
Σαν απόγονος μικρασιατών έχω ακούσει πολλές ιστορίες για τα κομμένα χέρια των προσφύγων που έμειναν στ’ αγγλικά, τα γαλλικά και τ’ αμερικάνικα πλοία κατά την καταστροφή της Σμύρνης. Άρα αυτό που ζούμε δεν είναι παρά μια ιστορική επανάληψη που μάλλον δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο από την δημιουργία ανθρωπιστικών κρίσεων με σκοπό το κέρδος. Αν δεν με λιθοβολήσετε ίσως να καταλάβετε και τον συλλογισμό μου. Κάποτε γνώρισα μια κοπέλα σαν σερβιτόρα σε κάποια καφετερία. Αυτή ήταν η δεύτερη της δουλειά για βιοπορισμό. Η πρώτη ήταν Μαρκουτσάνθρωπος (αυτούς που βλέπουμε στα παράθυρα των καναλιών με υπότιτλο «σε ζωντανή μετάδοση»). Την είδα στεναχωρημένη και την ρώτησα τι έχει. Με το χαζοχαρούμενο ύφος της μου απαντά «δεν γίνεται και κανένα πολύνεκρο για να βγάλουμε κανένα έξτρα». Κι εδώ εμπεριέχεται η πεμπτουσία του Ευρωπαϊκού πολιτισμού μας. Η βλαμμένη που κατάγεται από τον Πόντο και χτυπιέται κάθε 19 Μαΐου για ότι έκαναν στους παππούδες της, θέλει πτώματα για να αυγαταίνει ο τραπεζικός της λογαριασμός. Κι αν η τελευταία τρύπα του ζουρνά ζητάει κάτι τέτοιο φανταστείτε τι θέλουν οι προϊστάμενοι της.
Φυσικά αν το μελετήσουμε πρέπει να δούμε τι ακριβώς είναι μια ανώνυμη εταιρία. Ο Καπιταλισμός σαν σύστημα έχει κάποιες εφευρέσεις. Δεν είναι αυτές που νομίζουμε. Αν και ξεκινάνε τεχνικά όπως το ψυγείο και η κονσέρβα (δεν αναφέρομαι στις οικιακές συσκευές αλλά στον τρόπο του να διακινούμε στην σαβούρα μας σε περισσότερο κόσμο με σκοπό να γεμίζουμε τις τσέπες μας) πάμε σε πιο εκλεπτυσμένα όπως το γραμμάτιο τραπέζης και η Ανώνυμη Εταιρία. Αυτή η τελευταία φτιάχτηκε για έναν λόγο. Οι πιο καλές και ασφαλείς κομπίνες γίνονται «ανώνυμα». Έχετε παρατηρήσει τα διάφορα ιδιωτικά κανάλια. Είναι θυγατρικές ομίλων επιχειρήσεων και πάντα έχουν κι ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα να διαφημίζουν. Φυσικά εκεί κοντά που βρίσκονται οι επιχειρήσεις, υπάρχει πάντα μια εμπόλεμη ζώνη ή μια περιοχή με φτωχούς στα όρια της εξαθλίωσης. Γιατί αυτό; Γιατί στο οικονομικό μας σύστημα τα κέρδη που φέρνει μία και μόνο δυστυχία δεν τα φέρνουν ένα εκατομμύριο ευτυχίες. Δουλεύουν εργολάβοι που χτίζουν πάνω στα βομβαρδισμένα (Περίπτωση της Χιροσίμα). Έχουν ειδικότητα εθνολόγοι (Περίπτωση της σφαγής στην Ρουάντα). Βρίσκουν δουλειά καλλιτέχνες για φιλανθρωπικές συναυλίες (Περίπτωση του Γιώργου που δεν μπορώ να πω το όνομα του). Μεγάλος ο κατάλογος αυτών που κερδίζουν από την ανθρώπινη φτώχεια και ανασφάλεια και ας με συγχωρέσουν όσοι ξέχασα. Ας διαμαρτυρηθούν για αυτά που γράφω ώστε να τους περιλάβω. Το ζήτημα όμως πάλι δεν είναι αυτό.
Θυμάστε τι ήταν η λατινική Αμερική και η δυτική Αφρική κατά την διάρκεια το δεύτερου παγκοσμίου πολέμου; Θα σας το πω για να μην ζορίζεστε. Ήταν ο παράδεισος. Έχοντας παιδιά από την Συρία που σπούδαζαν μαζί μου θυμάμαι πως ο πιο φτωχός ήταν ο πλούσιος της σχολής. Αυτό βέβαια γιατί έγινε και τώρα είναι πρόσφυγες; Μα γιατί ο μικροαστικός πλούτος προκαλεί τους μεγάλους λευκούς καρχαρίες που κρύβονται πίσω από τον τίτλο «Ανώνυμη εταιρία». Αν νομίζετε πως αυτό που ζούμε στην Ελλάδα και λέγεται «Οικονομική κρίση» δεν είναι παρά μια επιχείρηση υφαρπαγής οικογενειακών περιουσιών που δημιουργήθηκαν κατά την ανάπτυξη είστε γελασμένοι. Οπότε μετά την κρίση νομοτελειακά όπως έλεγε και ο Γέρων Κάρολος έρχεται ο πόλεμος. Για να φτιάξει την απαραίτητη καμένη γη ώστε να μπορεί να ξανακερδίσει σαν σοφός αγρότης που αφήνει τα χωράφια του σε αγρανάπαυση αφού πετάξει πρώτα ένα μπουρλότο στ’ άχυρα. Απ’ την φωτιά κερδίζουν τα δουλικά του σαν τα Πρετεντεροειδή και οι Εισαγγελατοι, οι μαρκουτσάνθρωποι τους και φυσικά τα φιλανθρωπικά ιδρύματα των επιχειρηματικών ομίλων και οι επιδοτούμενες ΜΚΟ. Η δυστυχία των μεταναστών είναι η πρώτη ύλη για να κάνουν τις επενδύσεις τους. Κι επειδή στην λέξη Σύριος μπορεί να μπει πολύ εύκολα η λέξη Έλληνας, μην βιάζεστε να πείτε το οτιδήποτε. Να δείτε πρώτα, τι σας έχουν για μετά.

Για την

Πηγή: Οχιά

ΟΙ ΦΕΤΕΣ ΑΠ' ΤΟ ΣΑΛΑΜΙ

Πολύ κακό για το τίποτα αναγνώστη μου. Ζώντας σε μια χώρα που η κατάσταση δείχνει ότι τα πάντα καθορίζονται από τις ορέξεις του εκάστοτε σκυλόψαρου που θέλει να γίνει μεγάλος λευκός καρχαρίας, δεν έχω πια την φιλοδοξία ότι θα γίνει κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη περιμένω τα τελευταία είκοσι χρόνια. Την επιστροφή στην φεουδαρχία. Φυσικά παρακολουθώ και τους διάφορους τηλεοπτικούς μαϊντανούς που μιλάνε για την καταστροφή του έθνους. Τώρα βέβαια το για ποιο έθνος μιλάνε είναι μια άλλη ιστορία. Επειδή ίσως η σκέψη του μέσου Έλληνα δεν πάει πέρα από τα όρια της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας, περιορίζουν το ζήτημα της διάλυσης των εθνών σε ένα μικρό και εύπεπτο για τους θεατές τους χώρο.

Φυσικά σαν λαός με άγνοια της παγκόσμιας ιστορίας ξεχνάμε τους Φλαμανδούς τους Βουλόνους τους Πρώσους, τους Λομβαρδούς, τους Βάσκους ή ακόμα πιο κοντά τους Βλάχους και τους Μολδαβούς ή ακόμα πιο μακριά τους Τεξανούς και τους κατοίκους της Καλιφόρνιας. Ο πάγκος με τα σαλάμια που λέγετε παγκόσμιος χάρτης έχει να κάνει με πολλές φέτες στο μέλλον. Φυσικά σαν λάτρης του διεθνισμού δεν με στεναχωρεί ιδιαιτέρα. Κι αυτό γιατί αν αποτελεί στοιχείο σεβασμού μιας περιοχής δεν είναι και τόσο κακό. Αν ο τοπικός κάτοικος δεν κοιτά στραβά τον διπλανό του αλλά επιθυμεί να φορά την φουστανέλα του ή την κελεμπία του σε διαφορετικό χρώμα ορίζοντας σε πλαίσια ελευθερίας και ίσων ευκαιριών τα του οίκου του κανένα πρόβλημα. Αλλά είναι έτσι; Έλα που δεν είναι. Τα σαλάμια πολλά και οι φέτες περισσότερες. Η ρεκλάμα των αλλαντικών είναι όμως μία. Λέγεται Νεοφιλελευθερισμός και είναι το τελευταίο φρούτο του οικονομικού μας συστήματος που ακούει στο όνομα κεφαλαιοκρατία ή καπιταλισμός για τους οπαδούς της ελληνοποίησης λατινικών εκφράσεων. Εκεί τίποτα δεν είναι διαιρεμένο. Υπάρχουν εφτά αδερφές για το πετρέλαιο δυο αδερφές, για τα ηλεκτρονικά μονοκρυσταλικού πυριτίου, πέντε για τα τρόφιμα και πάει λέγοντας. Αν τους μετρήσουμε όλους μαζί είναι δεν είναι δέκα χιλιάδες νοματαίοι που κουμαντάρουν την παγκόσμια αγορά.

Φυσικά όλοι τους κατηγοράμε αλλά και όλοι θα θέλαμε να ήμασταν στην θέση τους. Κι εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Δεν γουστάρουμε την διαίρεση της εθνικής μας υπόστασης αλλά μας αρέσει ο υποβιβασμός της ταξικής μας ταυτότητας. Τόσο τα Βαλκάνια όσο και η Ανατολία έχουν χώρες που ξεπήδησαν από την ρωμαϊκή και τον συνεχιστή της την οθωμανική αυτοκρατορία. Η τάξη που ήταν πάντοτε κλειδί ήταν ο λαός. Φυσικά η λέξη δεν ήταν παρά μια αναφορά στην μικροαστική τάξη μιας και υπήρχε και ο λαουτζίκος που δεν ήταν παρά οι κολίγοι των κοτζαμπάσηδων. Αυτοί με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν είχαν ποτέ στον ήλιο μοίρα. Οι άλλοι όμως είχαν. Κι αυτό πίστεψε με δεν άρεσε σε καμία εξουσία. Ο Δυτικός πολιτισμός έλυσε το πρόβλημα κατά την Αναγέννηση. Πίσω από ρεκλάμες γερμανικών για παράδειγμα αυτοκινήτων κρύβονται ευγενείς που μετέτρεψαν τις γαιοκτησίες σε βιομηχανικούς οίκους, Εβραίοι τοκογλύφοι που έγιναν τραπεζίτες μιας και κατά το χριστιανικό μοντέλο απαγορεύεται να δανείζει κάποιος σε ομόθρησκο του με τόκο. Έτσι αφέθηκε η βρομοδουλειά σε αλλόθρησκους. Ιστορική λεπτομέρεια για να μην κλαις για την πρόοδο της Εβραϊκής κοινότητας σε σχέση με το χάλι σου. Ας τα έβρισκες με τους όμοιους σου ώστε να μην έκαναν κουμάντο στην τσέπη σου άλλοι. Τώρα θα μου πεις τι σχέση έχει το σαλάμι. Το ρητό “διαίρει και βασίλευε” το ξέρεις νομίζω.

Οι νοματαίοι που λες εδώ και χρόνια κατέχουν άριστα την τέχνη της διαχείρισης της μάζας όπως μας λένε . Επειδή από την Μαρία Αντουανέτα και πέρα μάθανε το μάθημα τους, ξέρουν πως τη βρώμικη δουλειά του φαίνεστε στην εξουσία να την αφήνουν σε άλλους. Ποιοι είναι αυτοί; Αυτοί που νομίζεις ότι ψήφισες για να σε κυβερνήσουν. Οι Επαγγελματίες του είδους είναι οι καλύτεροι τζογαδόροι που ποντάρουν σ΄ ένα μόνο. Την ανικανότητα σου να πάρεις την ζωή στα χέρια σου. Η χαμηλή σου νοημοσύνη που έχει να κάνει με την αδυναμία σου να μαθαίνεις μιας και προτιμάς ν' αράξεις στο χαζοκούτι ή στην ταβέρνα και να πεις την Μπύρα ή τον Μπάφο σου αντί να κάτσεις να μάθεις μια τέχνη ή ν' ανοίξει κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείς. Η τάση να φωνάζεις γκολ και να μετατρέπεις σε ομάδες τα πάντα είναι η αχίλλειος φτέρνα σου. Το ξέρουν πάρα πολύ καλά κι έτσι σε δουλεύουν άριστα. Αλλά έλα που κοστίζουν στους άρχοντες πολλά όταν η ομάδα, που οι υπάλληλοι τους ελέγχουν, είναι μεγάλη. Έτσι αρχίζουν και κόβουν το σαλάμι που λέγεται έθνος σε κομμάτια ώστε να τους βγαίνει φθηνότερα. Πως; μα απλά έτσι αδυνατίζουν την υπόσταση του υφιστάμενου τους. Φτιάχνουν δηλαδή ελεγχόμενα κομμάτια που άμα δείξουν ανυπακοή θα μπορούν να τα καταστείλουν ή να τα συγχωνεύσουν. Το ότι το της βουλής το κανάλι βάζει πια συνελεύσεις από τις Βρυξέλλες μάλλον σ΄ αφήνει αδιάφορο. Άλλωστε εκείνη στην ώρα κάποιο αγώνα βλέπεις οπότε το τι σου σκαρώνουν δεν σε πολυνοιάζει. Σου δώσανε κι έναν λογαριασμό κοινωνικής δικτύωσης, για λες το πόνο σου. Φυσικά δεν υπάρχει ελπίδα. Το σαλάμι θα κοπεί θες δεν θες μιας και η απόφαση την πήρες μαζί τους. Πως; με την αδιαφορία σου. Τώρα θα μου πεις διάφορες χαζομάρες του τύπου “όλοι ίδιοι είναι”. Φυσικά. Είναι όλοι ίδιοι γιατί εσύ δεν είσαι ικανός να κάνεις την διαφορά.

Για την

Πηγή: Οχια

Γιατί μένουμε άναυδοι που γεμίσαμε ηλίθιους;

Και μην πεις την κλασσική παπάρα του «δώσαμε τα φώτα», γιατί αν περίμενε η παγκόσμια διανόηση φως ειδικά από εσένα θα είχαμε ακόμα μεσαίωνα. Άντε να ζητιανέψεις καμιά δόση.

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος

Η Ελπίδα έκατσε για τα καλά

Γιατί αν περίμενες κάτι παραπάνω από μια Ροζ κωλοτούμπα, τότε είσαι παντελώς ηλίθιος. Πάντως σ’ ευχαριστώ που δίνεις γέλιο με τις επιλογές σου.

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος

Παρθενορραφή

Έρχεσαι τώρα και μου λες πως όλα μέλι γάλα
Τι να σε κάνω φίλε μου εγώ δεν ξεχνώ
ρίχνεις τροφή , για να βουτήξω στην γυάλα
μπήκανε τόσοι , ας είμαι έξω εγώ

Όποιος δεν θυμάται την Ιστορία του , την ξαναζεί
ποτέ δεν ήταν εύκολη και αυτό με τρομάζει
όλοι το ρίξανε στην παρθενορραφή
ποντίκια σε πλοίο που βουλιάζει

Υπάρχει και κάτι πριν σπάσει κάποιος υμένα
εσύ απλά σφραγίζεις την διαρροή
Αγνότητα χαρακτηρίζει την παρθένα
εσύ μπούτι δεν κλείνεις , σε ξέρουν άλλοι λαοί

Αυτό για εμένα σημαίνει υποκρισία
ας πρόσεχες που έβαζες υπογραφή
οι δημοσιογράφοι πλέον γράφουν Ιστορία
στα τότε ρεπορτάζ , είναι η μουσούδα σου εκεί

Δεν σου ζητώ να μην μετανιώνεις
εδώ όμως παίζεται η δική μου ζωή
εσύ με χαντάκωσες , εσύ δεν με σώνεις
υμένας δεν ματώνει στην παρθενορραφή ...

Για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Αν η φύση μιλούσε

Τον δρόμο μου παίρνω, πρωί για την δουλειά
ωραία μέρα έχει, μα λίγη έχω ώρα
στο χέρι μια φέτα, καφέ μια γουλιά
κλείνω την μουσική και φεύγω τώρα

Κοιτώ στην είσοδο, όλα τα ''γράμματα'' θέλουν λεφτά
την πόρτα ανοίγω να μην νευριάσω
λέω ένα, δεν πάτε να κάνετε και εσείς μια δουλειά ;
και τρέχω το λεωφορείο να φτάσω

Κόβω ταχύτητα έχει ήδη ξεκινήσει
ο κόσμος δεν χάθηκε θα ρθεί άλλο μετά
στην στάση που φτάνω παρατηρώ όποια φύση
έχει επιβιώσει μέσα στα μπετά

Παντού βλέπω αναψυκτικών κουτάκια
οι δήμοι δεν νοιάζονται ούτε για αυτά στους κάδους
εκεί έχει δέντρα που κάποτε σκαρφάλωναν παιδάκια
σύριγγες, προφυλακτικά, μα όχι συνείδηση λάθους

Άραγε αν η φύση μιλούσε
τι περιγραφή θα έδινε στην αστυνομία
για κάθε ένα που πάνω την ασελγούσε
και μετά την έφτυνε από αηδία

Λίγο πιο πέρα, αλγινή εικόνα
πεταμένα φυλλάδια υποψηφίου δημάρχου
κατάντια η Ιστορία αυτού του αιώνα
σαν τις σύριγγες σε κάθε γωνιά του πάρκου

πέντε βήματα, δίπλα νεκρό είναι ένα γατί
είχε χορτάσει και αυτό καλοσύνη
ένα μπολ με νερό, ενοχλεί την οικοδομή
όλοι φιλόζωοι με πολύ κοντή μνήμη

Το λεωφορείο έρχεται, τις σκέψεις μου μαζεύω
τις κρατώ να διορθώσω, ότι με ενοχλεί
κοιτάζω τα δέντρα, λίγες εικόνες ακόμη κλέβω
μες τα σκουπίδια να δίνουν, στην γειτονιά πνοή

Άραγε αν η φύση μπορούσε,
θα εκδικούνταν με μανία
για κάθε έναν που πάνω της ασελγούσε
και μετά την έφτυνε με αηδία
 

Για την 

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Άγνωστη πορεία

Τίποτα δεν είναι να φύγεις απ' το βήμα
να κάνεις βόλτα σε άγνωστη πορεία
αυτό πραγματεύεται τούτο το ποίημα
μια τέτοια θα διηγηθώ ιστορία.

Ένας άνθρωπος τον κόσμο στα πόδια του είχε
τον κληρονόμησε απ του γονιού το γένος
κανείς δεν τον ζύγωνε, γύρω του η πάρτη του υπήρχε
με τίποτα δεν έμενε ευχαριστημένος.

Όσοι τον ήξεραν, τα λόγια μετρούσαν
το όνομα του κουβαλούσε σκιά
ο τρόμος στα μάτια τους, μόλις τον συναντούσαν
κοντά του δεν δίστασε μοναχά μια γιαγιά.

Η γιαγιά δεν άνηκε στην ξακουστή του φάρα
αυτός που όλοι τον φοβόταν
μια φράση της του έδωσε μεγάλη τρομάρα
τα χρόνια περνούσαν μα αυτός την σκεφτόταν.

Μα ο τρόπος δεν άλλαζε τον κόσμο πως βλέπει
προβλήματα δεν είχε πότε από υγεία
απρόσιτος ο καθένας στην δική του στέπη
ο καιρός μοναχά σκιάζει τα θηρία.

Και τα χρόνια περνάνε
Δεν γίνεται ότι θελήσεις
τα μαλλιά του ασπρίσαν
παρέα με λεφτά θα αποκτήσεις.

Στην στεριά ναυαγεί
έρμαιο σε μισθοφόρους
δεν έκανε βλέπετε παιδί
μην μοιραστεί τους πόρους.

Όσο τον κόσμο στα πόδια του είχε,
ποτέ δεν ήταν ευτυχισμένος
μια γυναίκα μονάχα κοντά του υπήρχε
Ήθελε να την ελέγχει μην δείξει ερωτευμένος.

Δεν ήθελε να την έχει με τα λεφτά του
μα συνέχεια επίδειξη έκανε μ' αυτά
αυτοκτόνησε για την λεβεντιά του
αφού την παράτησε με μια ψυχή στην κοιλιά.

Αμείλικτος πάντα και στις επιχειρήσεις
μονάχα αντίπαλος, του ήταν προσιτός
η ώρα κοντεύει το βιoς σου να αφήσεις
σκέφτηκε πονηρά και όχι σκυφτός.

Ένας μόνο υπήρχε, να του μοιάζει στα νιάτα
διευθυντής απόλυτος στην δική του πορεία
τον στόχο, τον ξετρύπωνε πάντα
με πονηριά μαεστρία και που και που με βία.

Οι ικανότητες του, τον είχανε πείσει
προκείμενου η καρέκλα να μείνει κενή
Σαν αυτός πέθαινε, να την αφήσει
να κάνει και άλλος την δική του ζωή.

Τον έκανε μεγάλο, ήθελε εκείνος κι άλλο
φιλόδοξος, του γυάλισε το μάτι
ο γέρος αφηρημένος και ξάφνου προδομένος
ξυπόλυτος ξεμένει από απάτη.

Θυμήθηκε τότε της γριάς τα λόγια
Λόγια που βρήκανε εφαρμογή
''ότι κάνεις θα βρεις, ίσια ή υπόγεια''
όταν μόνο γι αυτόν έτρεμε η γη.

Στον δρόμο μένει, βαριά ανασαίνει
ταλαίπωρος και πληγωμένος
να τον καταπιεί η γη, μην και κανείς το δει
και πει πόσο έπεσε του γονιού του το γένος.
οι άνθρωποι δεν τον ένοιαζαν ,κοιτούσε αριθμούς 
νούμερο έγινε και αυτός , μια στατιστική 
σαν σπέρνεις θύελες , θερίζεις κεραυνους 
ξυπόλυτος νοιώθεις την βροχή.

Συμπόνοια δεν γνώρισε σαν θύμα
Αυτός που ανήκε στα θαλάσσια θηρία
ξεβράστηκε στην ακτή απ το κύμα
όλη η ζωή του μια τιμονιά, σε άγνωστη πορεία.

Για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Η νέα συνιστώσα

Κι αφού χώρεσε όλη η Αυριανή ξανά στην νέα κυβέρνηση αυτό το μικρό κομματάκι με τις ακροδεξιές καταβολές τύπου Μπούκουρα θα έμενε απ’ έξω;Τελικά «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό, κυβερνάει τον χαζό» (Με την ψήφο του φυσικά). Απλά έκανε μια πιο μεγάλη συσπείρωση.

Για την

Πηγή: Έχιδνα κερασφόρος

Ίσως αύριο

Τελικά όταν βρίσκεσαι με ένα παίδι , σε βοηθάει να γίνεις καλύτερος άνθρωπος . Παράδειγμα σήμερα! Η μέρα μου έχει ξεκινήσει υπέροχα και προς το τέλος της σχεδόν να ψάχνω σαματά .

Για αρχή με τον υπέροχο σημερινό Ήλιο , με θεωρούσα ανίκητο , γιατί γενικά είμαι εύθυμος άνθρωπος . Σύντομα κατάλαβα βέβαια ότι για να το πετύχεις θα πρέπει ένα καλωδιάκι να μην κάνει επαφή , ή να χεις δίπλα ένα παιδί .Η αποστολή μου ήταν φαινομενικά εύκολη μιάς και ήταν να κατεβάσω την ανηψιά μου από το πατρικό μου στην Νεάπολη στο νηπιαγωγείο της κοντά στο σπίτι της στην Μενεμένη .
  Όσοι με γνωρίζετε , ξέρετε ότι κάτω από το σπίτι μου σχεδόν στήθηκε ένα πολιτικό γραφείο υποψηφίου Δημάρχου για τις επερχόμενες εκλογές . Το δυστύχημα είναι ότι παρκάρουν έτσι ώστε να μην μπορει να εξυπηρετηθεί κανένας πολίτης , είτε πεζός , είτε οδηγός . Να εξηγηθώ . Το στενό μου είναι αδιέξοδο , δηλαδή υπάρχει μία και μόνη είσοδος . Επιχειρώ να είσελθω και αντιμετωπίζω το εξής τραγελαφικό : οι υποψήφιοι του συγκεκριμένου έχουν κλείσει τις ράμπες των αναπήρων και από τις δύο πλευρές με αποτέλεσμα να μην περνάει ούτε αυτοκίνητο . Με την βιασύνη να πάω το παιδί και με όποια ψήγματα θρασύτητας διαθέτω κατεβαίνω από το αυτοκίνητο και τον αντικρύζω . Είναι ένας ασπρομάλλης στα 55-60 με πιπάκι ξεπεσμού στο τσιγάρο . Μου λέει τι ; Αρχίζει το πασάλειμμα ... Του λέω αν πούμε ρε παιδί μου ότι ο υποψήφιος αυτός ειναι ο καλύτερος , δεν αξίζει μία , γιατί έχει διαλέξει άτομα για τον ΠΟΥΤΣΟ (όπου οι κατήγοροι μου μπορούν να το αναφωνούν με στόμφο για να γεμίζει το στόμα τους ). Περιέργως μετα από 2 λεπτά μόνο πασαλείμματος ο εν λόγω κύριος αποχώρησε . Δεν ξέρω για εσάς εγώ πάντως εντυπωσιάστηκα , δεν περίμενα από παχύδερμο να δείξει τόσο γρήγορα ευαισθησία . Δείχνει σημάδι πολιτισμού η τσίπα , έστω και η επίκτητη .
  Κατεβαίνει το μαργαριτάρι μου , την βάζω στο αυτοκίνητο , ρυθμίζω την ζώνη στο ύψος της και ξεκινάμε για τον προορισμό μας δίχως (υποθετικά) άλλα προβλήματα . Στο πρώτο φανάρι είμαι πέμπτο αυτοκίνητο . Είδα το κόκκινο να ανάβει τρείς φορές . Βλέπετε οι κοπέλες που οδηγούσαν τα δύο προπορευόμενα οχήματα , δυσκολευόντουσαν να συνδιάσουν κινητό με συμπλέκτη . Μόνιμα αθηρώστομος κρατιέμαι , κοιτάζω την μικρή , της κάνω ένα αστείο , δεν μιλάω . Στρίβωντας για Αμπελόκηπους είναι 4-5 άτομα στην μέση του δρόμου , να περάσουν απέναντι . Δεν σέρνουν κανένα πόδι , κανένα παίδι , οπότε ας πάνε από διάβαση . Λίγο πιό κάτω και ενώ λέμε για τους μεγαλύτερους και την παιδεία που δίνουν σε εμάς τους νεότερους , είναι ένας γεράκος στην διάβαση . Σταματάω , ακούω κόρνα . Κοιτάω , αυτοκίνητο 10-15 μέτρα πίσω . Τι έγινε σκέφτομαι , του έκλεισα την ράμπα για την εκτόξευση ; Χαμογελάω στην ανηψιά μου , την ρωτάω για τα μαθήματα της .
  Λίγο πριν φτάσουμε στον τελικό προορισμό μας τα σχολεία στέλνουν τους μαθητές για ξεκούραση ... Ή μήπως όχι ; Ένα προς ένα με το κινητό στο χέρι πέφτει στο αυτοκίνητο σαν τα πουλιά του Χίτσκοκ . Υπομονή Βασίλη σκέφτομαι , δίπλα μου η ανηψιά με έχει ψυχολογήσει και χαμόγελαει . Το χαμόγελο είναι πιό κολλητικό και από το χασμουρητό ... Χαμογελάω και εγώ . Βλέπω το νηπιαγωγείο , γρήγορη σκέψη ότι πρέπει το παιδί να ξέρει να διακρίνει το σωστό , οπότε καλύτερα που δεν εβρισα . Πλησιάζοντας την πόρτα , βλέπω από απέναντι αντίθετα στον μονόδρομο μια BMW να μουγκρίζει . Οδηγός της ένας τηγανοκέφαλος διασταύρωση Παλινοστούντα με Ρομά (asverkus kephalus epipedus) , από αυτούς που έχουν στο πίσω παρμπρίζ ένα κασκόλ του Π.Α.Ο.Κ. σε χρώμα τσιρλί από τον Ήλιο . Δεν έχω σκοπό να μαλώσω , αλλά ούτε και να κανω πίσω στο δίκιο μου . Σταματάω το αυτοκίνητο σαν να μην συμβαίνει τίποτα , και πάω το παιδί . Ακούω κόρνα αλλά δεν με ενδιαφέρει . Δεν αλλάζω ρότα . Χαιρετώ το παιδί , το αφήνω στην δασκάλα του και πηγαίνω μετα προς τα έξω να βγάλω τον κάφρο που κρυβεται μέσα μου.

 Τι να δω ; Έχει φύγει ... Αμάν πια υπομονή κανείς σ αυτόν τον τόπο.

Για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Εθισμένοι στο Χάος

Είμαστε στο Χάος εθισμένοι
Άσχημη εξάρτηση προκαλεί μανία,
παντού μετά ελπίζουμε, όντας απελπισμένοι
είμαστε παρορμητικοί, κι αν δεν μας βγαίνει
απομακρύνεται το επιζητό μαζί με την παιδεία

Θέλουμε τα πάντα, δίχως να κουνηθούμε,
θέλουμε άλλοι να ματώνουν για εμάς
έξυπνοι είμαστε, τα πάντα μπορούμε,
τυφλοί, εγωιστές, που να συνεννοηθούμε ;
Γιαυτό και ζήσαμε 400 χρόνια σκλαβιάς

Μα κι όταν η ρέντα μας πάει εμπρός,
κανείς μας, τίποτα δεν υπολογίζει
Ναι είμαι Έλληνας, είμαι τυχερός !
Όμως δεν έγινα Θεός
γιατί η ευθύνη με φοβίζει ...

Για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Η ελιά στο MARTINI

Οπότε που πας βρε κακομοίρη, με τις ελιές της Καλαμάτας, την φέτα και τις ματωμένες φράουλες να διαπραγματευτείς; Και πόσο έλλειψη αξιοπρέπειας πρέπει να έχεις για να διαπραγματεύεσαι την κυριαρχία του τόπου σου και το αίμα των προγόνων σου; Κι αν νομίζεις πως αυτοί που σε δάνεισαν δεν τα ήξεραν όλα γελιέσαι. Ξέρουν πολύ καλά ότι το όνειρο ζωή σου είναι να μπεις σε κάποιος δήμο έστω και με εξάμηνη σύμβαση. Αυτοί το χρηματοδοτούσαν. Αν νομίζεις τώρα ότι τα πνευματικά παιδιά του Λεωνίδα του Κίρκου και των αποστατών πρασινοφρουρών θα σε σώσουν γελιέσαι. Ότι είναι να πληρωθεί θα πληρωθεί όπως και να το ονομάσουμε. Τρόικα θεσμού και λοιπά βουρβούτσαλα. Υπάρχουν σοβαροί κανόνες στην διαπραγμάτευση, όπως ότι στο MARTINI η ελιά είναι πράσινη. Γίδι.

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος

Πάρε και μια ομπρέλα

Βέβαια τους περιμένει το επόμενο «αριστερό» ανάχωμα μιας και άμα μάθεις στα ινδικά βότανα, τις αρπαχτές στα πολιτιστικά και στο φθηνό κρασί δύσκολα ξεκόβεις. Πάντως την δουλειά τους την έκαναν. Επανατοποθέτησαν τους πρασινοφρουρούς στην θέση τους. Άλλωστε οι κρατικοδίαιτοι είναι της μόδας τελευταία να είναι ακομμάτιστοι. Υπομονή. Θα τους δούμε και εθνοσοσιαλιστές κάποια στιγμή.

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος

Αν βρεις την διαφορά

Μη μου πεις τώρα πως δεν την ξέρεις; Πάντα θα υπάρχει μια «Αριστερή» Ψαλμωδία στο σύστημα για όσους έχουν όνειρο ζωής το «Μήνας μπαίνει–Μήνας βγαίνει».

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος

H Εφαρμογή

H Εφαρμογή λανθάνει
και θα λανθάνει εσαεί
είμαστε όντα ατελή.

Γιατί πάντα τυχαίνει
σ ανύποπτη στιγμή
κάποιο λαμόγιο να 'ναι εκεί.

Πές μου ποιό σύστημα δεν στηρίζεται σε εσένα
πές μου όμως τι κάνεις και εσύ
το τιμόνι χαρίζεις δεν πιάνουν τα φρένα
την πατήσαμε πάλι στην εφαρμογή.

H Εφαρμογή λανθάνει,
το βλέπεις μπροστά σου
νοιώθεις, έρχεται η σειρά σου.

Πάλι συμβαίνει,
το βλέπεις εκεί
ανήκεις στα όντα τα ατελή.

Για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ 

Παλιά τρένα στον σταθμό

Τρένα σκουριάζουν στον σταθμό,
κάποτε είχαν ταυτότητα, κάπου είχαν αριθμό
κείτονται σε ευθεία και ο χρόνος τα λιώνει.

Εκτεθειμένα στα πάντα, μέσα στο πουθενά
δίπλα νεκρές ράγες, σαπίζουν σε σχηματισμένα βουνά
Έτσι τα φερε η μοίρα, το ταξίδι μαζί να τελειώνει.

Κόπο δεν θέλει πολύ, να λειτουργήσουν πάλι
μα νέα φέρανε, για να μην τα έχουνε ανάγκη μεγάλη
και βανδαλίζονται βάναυσα, ώσπου να πουν ένα αντίο.

Ω τι θάνατος, να πεθαίνεις κάθε μέρα,
αυτά που δάμαζαν με ορμή τον αέρα,
όρθια να αποδημούν με αβίωτο βίο.

Για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Χωράφι πας;

Δεν Θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά εκτός από τις υπηρεσίες υπάρχει και ο πρωτογενής και ο δευτερογενής τομέας παραγωγής. Όταν μια χώρα είναι γεμάτη γκαρσόνια και αεριτζήδες δεν νομίζω να έχει πολλές προοπτικές διαπραγμάτευσης. Φυσικά αν φας άκυρο από την Ευρώπη πρέπει να παράγεις αυτά που τρως και όλα όσα σου χρειάζονται για να επιβιώσεις μιας και οι εργάτες της ματωμένης φράουλας θα την έχουν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Η Ερώτηση απλή. Είσαι έτοιμος γι αυτό; Στο χωράφι θα πας; Ή θα ονειρεύεσαι κάποια αεριτζίδικη καριέρα;

Για την

Πηγή: Έχιδνα κερασφόρος

Οι κουτάλες

Και αυτό βρωμάει από παντού. Οι Φάτσες που κολλάνε αφίσες και μοιράζουν τα φυλλάδια βρωμάνε Υπάλληλο ΔΕΚΟ του 80. Αυτοί που ήταν ο συνασπισμός του 4% την κάνουν σιγά-σιγά με ελαφρά πηδηματάκια σε άλλα στέκια. Το πράγμα βρωμάει από παντού. Αλλά σοφέ λαγέ μου ένας λαγός με όραμα την επαναφορά της κουτάλας που περιμένει να δουλέψουν όλοι οι άλλοι εκτός απ’ αυτόν είναι καταδικασμένος. Λαγός χωρίς όραμα για ένα αξιοπρεπές μέλλον είναι λαγός στιφάδο.

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος

Γιατί ζω.

Τις καθαρίστριες ας πούμε πως τις βολεύει. Είναι δεν είναι καμιά διακοσαριά. Τους σχολικούς φύλακες επίσης. Είναι καμιά χιλιάδα με το ζόρι. Στις σκουριές τι θα κάνει; Θα συγκρουστεί με μια πολυεθνική που έχει τον μισό πλανήτη δικό της; Τρίχες. Ζω για να δω το μεγαλείο του ξυλοφορτώματος με Αριστερή προοπτική.

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος

Χωριό στο ποτάμι

Καμπαναριό, καμπαναριό
θαρρώ πως βλέπω το χωριό, με ύφος και χρώμα βυζαντινό
ο νους ταξιδεύει, το νεύμα αλητεύει
καμπάνες δεν ακούς στο χωριό

Ποτάμι γύρω δάση, θροΐσματα στην πλάση
όπου κοιτάξεις γύρω βλέπεις ζωή
δεν είναι άψυχη εικόνα, καλοκαίρι, χειμώνα
είναι η πνοή που σου δίνει πνοή

στο χωριό θωρείται, ήρεμα κινείται
γύρω μου κοιτάζω εγώ
καμπάνες ακούω από το χθες, λύρες βυζαντινές
καμπαναριό, καμπαναριό.

Για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Τα σαλιγκάρια κι οι αμοιβάδες

Και αν τα σαλιγκάρια έγιναν από πράσινα ροζ και οι αμοιβάδες από μπλε μαύρες, αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Το ίδιο υποταγμένο και γλοιώδες εκλογικό σώμα υπάρχει έτοιμο να γλύψει με την πρώτη ευκαιρία. Μπορείς να τους δεις πια ξεκάθαρα πως φιλάνε τις ποδιές όταν είναι κατουρημένες.

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος

Μήπως

Γιατί το παρελθόν σου είναι αμαρτωλό. Κι αν δεν τα έφαγες μαζί μ’ αυτούς που ψήφισες έκανες τα στραβά μάτια μήπως και γλύψεις κανένα κοκαλάκι

Για την

Πηγή: Έχιδνα Κερασφόρος