ΚΑΙΑΔΑΣ

Σε τρόμαξαν και πίστεψες εσύ πως είσαι κλέφτης

σε πέταξαν και από γκρεμό και δίχως τέλος πέφτεις

χέρια δεν απλώνεις, κλαδιά δεν θες να πιάσεις

άραγε τι φοβάσαι, ταχύτητα μην χάσεις;

Κάποια στιγμή το σώμα σου την γη συναντάει

δεν έπεφτε μόνος, πολύς κόσμος κοιτάει

η ζωή σου ταινία, ιδιωτική προβολή

ξεφτίζει, κοκκινίζει, γίνεται πιο θολή.

Το χέρι που σε έσπρωξε, την βόλτα αυτή να κάνεις

με πρόσχημα ότι σ έσωζε, ήθελε να πεθάνεις

το κίνητρο είναι τα λεφτά, με εργαλείο την βια

απ τον γκρεμό που σ' έστειλαν σπρωχνόμουν και μια κυρία.

Θες να φωνάξεις να σωθεί, μα είσαι αγκυλωμένο

με ένα σόμα ανήμπορος, σε λίγο πεθαμένος

το ταξίδι της διαρκεί, όσο η δική σου πτώση

μα αυτή αποπειράθηκε το χέρι της να απλώσει

Από τύχη στέκεται στα δυο της ποδάρια

με μαεστρία παίχτηκαν της τύχης της τα ζάρια

τραυματισμένη τώρα αυτή κοντά σου πλησιάζει

καθόλου δεν σε ξέρει, μα να ζήσεις την νοιάζει.

Μα εσύ δεν βοήθησες τον εαυτό σου

το τέλος που διάλεξες έγινε δικό σου

Έλληνας είσαι, σε σκότωσε η Ελλάδα

Το τέλος σου το διάλεξες πηδώντας στον Καιάδα.

για την

Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ

Είχα ονομάσει το πρώτο τετράστιχο Γκρεμό, το συνέχισα μετά από προτροπή του Θάνου Καρρά και του Mr Έχιδνα . Το μετονομάζω σε Καιάδα και τους το αφιερώνω.