Θυμάμαι στο χωριό του μπαλκονιού την πόρτα
που θέα έχει σε Κιλκίς και Θεσσαλονίκη
Τώρα ρημάδιασε, μέσα θα φύτρωσε χόρτα
Στον παππού μου ανήκει, πουθενά δεν ανήκει.
Ήτανε άνθρωπος καλός, λειψό είχε μάτι
Διωγμό μικρός έζησε, αργότερα χάνει παιδί
Δίκαιος και αυστηρός, με καρδιά από πλούτη γεμάτη
Πολλές φορές γονάτισε την ίδια την ζωή.
Αυτό το σπίτι το γεμίζει, η δική του απουσία
στον νου μου τον φέρνω αχνά που και που
σίγουρα πάνω, εδώ και χρόνια γελά
Γιο χαρούμενο έχει που χει γίνει παππούς.
ενίοτε θυμάται της πρώτης νιότης τα ωραία
ένα λουλούδι θα αφήσει με την δική του μορφή
θα είναι ο τρόπος να του φέρει τα νέα
ευτυχισμένος ο πατέρας που τον αγαπάει το δικό του παιδί.
που θέα έχει σε Κιλκίς και Θεσσαλονίκη
Τώρα ρημάδιασε, μέσα θα φύτρωσε χόρτα
Στον παππού μου ανήκει, πουθενά δεν ανήκει.
Ήτανε άνθρωπος καλός, λειψό είχε μάτι
Διωγμό μικρός έζησε, αργότερα χάνει παιδί
Δίκαιος και αυστηρός, με καρδιά από πλούτη γεμάτη
Πολλές φορές γονάτισε την ίδια την ζωή.
Αυτό το σπίτι το γεμίζει, η δική του απουσία
στον νου μου τον φέρνω αχνά που και που
σίγουρα πάνω, εδώ και χρόνια γελά
Γιο χαρούμενο έχει που χει γίνει παππούς.
ενίοτε θυμάται της πρώτης νιότης τα ωραία
ένα λουλούδι θα αφήσει με την δική του μορφή
θα είναι ο τρόπος να του φέρει τα νέα
ευτυχισμένος ο πατέρας που τον αγαπάει το δικό του παιδί.
Για την
Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου