ΟΙ ΦΕΤΕΣ ΑΠ' ΤΟ ΣΑΛΑΜΙ

Πολύ κακό για το τίποτα αναγνώστη μου. Ζώντας σε μια χώρα που η κατάσταση δείχνει ότι τα πάντα καθορίζονται από τις ορέξεις του εκάστοτε σκυλόψαρου που θέλει να γίνει μεγάλος λευκός καρχαρίας, δεν έχω πια την φιλοδοξία ότι θα γίνει κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη περιμένω τα τελευταία είκοσι χρόνια. Την επιστροφή στην φεουδαρχία. Φυσικά παρακολουθώ και τους διάφορους τηλεοπτικούς μαϊντανούς που μιλάνε για την καταστροφή του έθνους. Τώρα βέβαια το για ποιο έθνος μιλάνε είναι μια άλλη ιστορία. Επειδή ίσως η σκέψη του μέσου Έλληνα δεν πάει πέρα από τα όρια της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας, περιορίζουν το ζήτημα της διάλυσης των εθνών σε ένα μικρό και εύπεπτο για τους θεατές τους χώρο.

Φυσικά σαν λαός με άγνοια της παγκόσμιας ιστορίας ξεχνάμε τους Φλαμανδούς τους Βουλόνους τους Πρώσους, τους Λομβαρδούς, τους Βάσκους ή ακόμα πιο κοντά τους Βλάχους και τους Μολδαβούς ή ακόμα πιο μακριά τους Τεξανούς και τους κατοίκους της Καλιφόρνιας. Ο πάγκος με τα σαλάμια που λέγετε παγκόσμιος χάρτης έχει να κάνει με πολλές φέτες στο μέλλον. Φυσικά σαν λάτρης του διεθνισμού δεν με στεναχωρεί ιδιαιτέρα. Κι αυτό γιατί αν αποτελεί στοιχείο σεβασμού μιας περιοχής δεν είναι και τόσο κακό. Αν ο τοπικός κάτοικος δεν κοιτά στραβά τον διπλανό του αλλά επιθυμεί να φορά την φουστανέλα του ή την κελεμπία του σε διαφορετικό χρώμα ορίζοντας σε πλαίσια ελευθερίας και ίσων ευκαιριών τα του οίκου του κανένα πρόβλημα. Αλλά είναι έτσι; Έλα που δεν είναι. Τα σαλάμια πολλά και οι φέτες περισσότερες. Η ρεκλάμα των αλλαντικών είναι όμως μία. Λέγεται Νεοφιλελευθερισμός και είναι το τελευταίο φρούτο του οικονομικού μας συστήματος που ακούει στο όνομα κεφαλαιοκρατία ή καπιταλισμός για τους οπαδούς της ελληνοποίησης λατινικών εκφράσεων. Εκεί τίποτα δεν είναι διαιρεμένο. Υπάρχουν εφτά αδερφές για το πετρέλαιο δυο αδερφές, για τα ηλεκτρονικά μονοκρυσταλικού πυριτίου, πέντε για τα τρόφιμα και πάει λέγοντας. Αν τους μετρήσουμε όλους μαζί είναι δεν είναι δέκα χιλιάδες νοματαίοι που κουμαντάρουν την παγκόσμια αγορά.

Φυσικά όλοι τους κατηγοράμε αλλά και όλοι θα θέλαμε να ήμασταν στην θέση τους. Κι εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Δεν γουστάρουμε την διαίρεση της εθνικής μας υπόστασης αλλά μας αρέσει ο υποβιβασμός της ταξικής μας ταυτότητας. Τόσο τα Βαλκάνια όσο και η Ανατολία έχουν χώρες που ξεπήδησαν από την ρωμαϊκή και τον συνεχιστή της την οθωμανική αυτοκρατορία. Η τάξη που ήταν πάντοτε κλειδί ήταν ο λαός. Φυσικά η λέξη δεν ήταν παρά μια αναφορά στην μικροαστική τάξη μιας και υπήρχε και ο λαουτζίκος που δεν ήταν παρά οι κολίγοι των κοτζαμπάσηδων. Αυτοί με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν είχαν ποτέ στον ήλιο μοίρα. Οι άλλοι όμως είχαν. Κι αυτό πίστεψε με δεν άρεσε σε καμία εξουσία. Ο Δυτικός πολιτισμός έλυσε το πρόβλημα κατά την Αναγέννηση. Πίσω από ρεκλάμες γερμανικών για παράδειγμα αυτοκινήτων κρύβονται ευγενείς που μετέτρεψαν τις γαιοκτησίες σε βιομηχανικούς οίκους, Εβραίοι τοκογλύφοι που έγιναν τραπεζίτες μιας και κατά το χριστιανικό μοντέλο απαγορεύεται να δανείζει κάποιος σε ομόθρησκο του με τόκο. Έτσι αφέθηκε η βρομοδουλειά σε αλλόθρησκους. Ιστορική λεπτομέρεια για να μην κλαις για την πρόοδο της Εβραϊκής κοινότητας σε σχέση με το χάλι σου. Ας τα έβρισκες με τους όμοιους σου ώστε να μην έκαναν κουμάντο στην τσέπη σου άλλοι. Τώρα θα μου πεις τι σχέση έχει το σαλάμι. Το ρητό “διαίρει και βασίλευε” το ξέρεις νομίζω.

Οι νοματαίοι που λες εδώ και χρόνια κατέχουν άριστα την τέχνη της διαχείρισης της μάζας όπως μας λένε . Επειδή από την Μαρία Αντουανέτα και πέρα μάθανε το μάθημα τους, ξέρουν πως τη βρώμικη δουλειά του φαίνεστε στην εξουσία να την αφήνουν σε άλλους. Ποιοι είναι αυτοί; Αυτοί που νομίζεις ότι ψήφισες για να σε κυβερνήσουν. Οι Επαγγελματίες του είδους είναι οι καλύτεροι τζογαδόροι που ποντάρουν σ΄ ένα μόνο. Την ανικανότητα σου να πάρεις την ζωή στα χέρια σου. Η χαμηλή σου νοημοσύνη που έχει να κάνει με την αδυναμία σου να μαθαίνεις μιας και προτιμάς ν' αράξεις στο χαζοκούτι ή στην ταβέρνα και να πεις την Μπύρα ή τον Μπάφο σου αντί να κάτσεις να μάθεις μια τέχνη ή ν' ανοίξει κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείς. Η τάση να φωνάζεις γκολ και να μετατρέπεις σε ομάδες τα πάντα είναι η αχίλλειος φτέρνα σου. Το ξέρουν πάρα πολύ καλά κι έτσι σε δουλεύουν άριστα. Αλλά έλα που κοστίζουν στους άρχοντες πολλά όταν η ομάδα, που οι υπάλληλοι τους ελέγχουν, είναι μεγάλη. Έτσι αρχίζουν και κόβουν το σαλάμι που λέγεται έθνος σε κομμάτια ώστε να τους βγαίνει φθηνότερα. Πως; μα απλά έτσι αδυνατίζουν την υπόσταση του υφιστάμενου τους. Φτιάχνουν δηλαδή ελεγχόμενα κομμάτια που άμα δείξουν ανυπακοή θα μπορούν να τα καταστείλουν ή να τα συγχωνεύσουν. Το ότι το της βουλής το κανάλι βάζει πια συνελεύσεις από τις Βρυξέλλες μάλλον σ΄ αφήνει αδιάφορο. Άλλωστε εκείνη στην ώρα κάποιο αγώνα βλέπεις οπότε το τι σου σκαρώνουν δεν σε πολυνοιάζει. Σου δώσανε κι έναν λογαριασμό κοινωνικής δικτύωσης, για λες το πόνο σου. Φυσικά δεν υπάρχει ελπίδα. Το σαλάμι θα κοπεί θες δεν θες μιας και η απόφαση την πήρες μαζί τους. Πως; με την αδιαφορία σου. Τώρα θα μου πεις διάφορες χαζομάρες του τύπου “όλοι ίδιοι είναι”. Φυσικά. Είναι όλοι ίδιοι γιατί εσύ δεν είσαι ικανός να κάνεις την διαφορά.

Για την

Πηγή: Οχια