Σήμερα στην πόλη, ηλιόλουστη ημέρα
πρασίνισε ο τόπος οι σκέψεις μας πιο πέρα
γέλασε ο κόσμος, ήταν μεγάλη ανάγκη
δροσιά στο πρόσωπο, ανάσα στο χειλάκι
ο ουρανός γαλανός, το κεφάλι μου επάνω
και αρχίζω με το μάτι μου κάτι να πιάνω
αεροπλάνα πολλά σε ύψος μεγάλο
με ουρές φουντωτές, καύσιμα; Αμφιβάλλω...
άρχισε μέσα μου κάτι να μ ενοχλεί
τον ήλιο μου κρύβουν σε εικόνα θολή
θέλω πως να το κάνουμε, τον ουρανό καθαρό
φορτίζω απ τον Ήλιο, είναι αυτό κακό ;
κόσμο δεν ρωτούσα, μην πουν τα έχω χάσει
μα όπου κι αν βρισκόμουνα συζήταγε η πλάση
οι ώρες περνούσαν υφαίνοντας το πλέγμα
σαν να μας εγκλωβίζανε στης συννεφιάς το ψέμα
θα θελα άτομα εκατό πάνω σε μια ταράτσα
να νιώσουν την δύναμη που κρύβει τούτη η ράτσα
συγκεντρωμένοι να ματιάσουμε κανέναν καριόλη
να πέσει κανένα, να σφίξουν οι κώλοι
αν δεν το κάνουμε τώρα, σε λίγο θα ρθει βροχή
μ αεροπλάνων απόβλητα, θα ανάψει η γη
της χρωστάμε την δύναμη που μας έχει δώσει
τον Ήλιο για αυτήν κάποιος πρέπει να σώσει .
Για την
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου