Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Η μόνη αξιοπρεπείς στάση



Πώς να το κάνουμε γλυκιά μου αγελαδίτσα. Την γλίτωσες τόσα χρόνια που κυνηγάνε εμάς. Τώρα ήρθε η σειρά σου. Γιατί η ανεργία είναι μια μορφή σιωπηλής εξόντωσης, που το θύμα πεθαίνει αργά και βασανιστικά. Μετά από λίγο καιρό δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου. Εσύ βολεμένη στην θεσούλα σου το παίζεις κυρία. Βέβαια δύσκολο είναι μετά από τόσο σκύψιμο. Το καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να σηκώσεις το κεφάλι. Όπως είπες κάποτε είναι πολλά τα λεφτά που χάνεις όταν κάνεις μια απεργία. Όντως να δεις πόσα χάνουν αυτοί που δεν κάνουν. Όπως είπα και στους εκπαιδευτικούς που πολλές φορές έπαιζαν τον ρόλο των δυνάμεων καταστολής μιας και τα τελευταία χρόνια τα χνώτα τους βρωμάνε ΠΑΣΟΚ (το είδα με τα μάτια μου στον Ευκλείδη και μην τολμήσεις να το αμφισβητήσεις γιατί θα αρχίσω να περιγράφω την δικιά σου θέση και δεν σε συμφέρει) «ο προορισμός της κότας είναι το πιάτο», έτσι και σ’ εσένα περιγράφω την μόνη στάση που θα μπορείς να πάρει σε λίγο για να μην σε απολύσουν (κι αυτή δεν είναι σίγουρο ότι θα σε σώσει).

Για την

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου