Τα κόστη ή όταν μιλάς Αγγλικά με ελληνικές λέξεις.

Ίσως να φαίνεται στους αναγνώστες περίεργη η ενασχόληση μου με την γλώσσα. Βέβαια κανένας δεν ξέρει το τι μπορεί να πάθεις με το ακριβώς αντίθετο. Σαν οπαδός της τεχνικής εκπαίδευσης θεωρούσα πάντα τους φιλόλογους σαν την πιο ανάπηρη κατηγορία επιστημόνων που βασανίζουν παιδικούς και εφηβικούς εγκεφάλους γεμίζοντάς τους με "άχρηστες" πληροφορίες. Βέβαια αυτή η άποψη και πατάει στην βιωματική μου εμπειρία σαν μαθητής και και στα υψηλά ποσοστά πυροβολημένων αυτής της ομάδας που συναντούσα στις στις κοινωνικές μου συναναστροφές (κάτι βέβαια που άλλαξε με την πάροδο των χρόνων). Όπως ανακάλυψα στην πορεία της ζωής μου, μια επιστήμη ή μια ιδεολογία κακοποιείται από τους εκπροσώπους της. Έτσι η αδυναμία του να συγχέω την επιστήμη με τον "επιστήμονα" περνάει με τον καιρό. Ο φιλόλογος παρά τον σπαστικό του χαρακτήρα και την δημοσιοϋπαλληλική οσμή που φρενάρει την κάθε καλή πρόθεση του απλού μαθητή να παρακολουθήσει τα μαθήματα γλώσσας έχει έναν σημαντικό ρόλο.

Προσπαθώντας να σκοτώσω τον χρόνο μου μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθούσα αυτές τις διαφημίσεις των υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας, με το σενάριο και τους διαλόγους να προέρχονται από την χώρα που έχει έδρα η επιχείρηση. Εκεί άκουσα πρώτη φορά την πρόταση "πριόνισα τα κόστη". Βέβαια ο ηθοποιός είχε την εμφάνιση ποιμένα σε φθηνή πορνό ταινία της δεκαετίας του '80. Επειδή, με τα κουτσά ελληνικά που έμαθα, κάτι δεν πήγαινε καλά με τον "ήχο" της έκφρασης έχω πάντα πρόχειρο ένα λεξικό μαζί μου. Διαβάζοντας το λεξικό ανακάλυψα πως η λέξη κόστος έχει την εξής ερμηνεία:

Ιταλική λέξη που σημαίνει:

1) Η δαπάνη που απαιτείται για την αποπεράτωση ενός έργου.

2)Το ποσό που στοιχίζει ένα εμπόρευμα πριν επιβαρυνθεί με το εμπορικό κέρδος.

Το ότι είναι ιταλική λέξη σημαίνει ότι χρησιμοποιείται μεν αλλά δεν "υπακούει" στους κανόνες της ελληνικής γραμματικής. Σε αντίθεση με την ρίζα της που σημαίνει "δαπάνη" στα ελληνικά δηλώνει σύνολο δαπανών. Ο Άγγλος (ή ο Έλληνας που έχει τόση σχέση με την χώρα όσο και ο Γερμανός βιομηχανικός εργάτης που κάνει τις διακοπές του στην Χαλκιδική ) βέβαια που έκανε την μετάφραση δεν ήξερε ότι εδώ η συγκεκριμένη λέξη δεν κλίνεται στον πληθυντικό. Έτσι κι αλλιώς τα φραστικά "τούβλα", κυρίως στα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, χτίζουν μαντρότοιχο. Δεν θα έδινα και μεγάλη σημασία αν σταματούσε η τέχνη της λεκτικής πλινθοποιίας σε μια κακόγουστη διαφήμιση. Σαν πολίτης αυτής της χώρας υπομένω τόσα που αν τα κοινοποιούσα ποτέ ο πυρηνικός όλεθρος θα ήταν σωτηρία. Το κακό συνεχίζει με το να παρακολουθώ επιστήμονες(κυρίως οικονομολόγους αφιχθέντες από κάποιο πανεπιστήμιο κάποιας Αμερικάνικης ή Βρετανικής Κολοπετινίτσας), πολιτικούς(που οι περισσότεροι διακατέχονται από "Εθνικό" μένος) και άλλα λουλούδια που αν δεν είχαν μέσο σε κάποιο κανάλι ή έντυπο θα κάναν μόνο για λίπασμα σε χωράφια. Το χειρότερο είναι ότι πηγαίνοντας ξανά στο σχολείο σε οικονομικά μαθήματα το λέγαν οι μόλις τελειόφοιτοι καθηγητές μας. Επίσης το ακόμα πιο απαράδεκτο είναι πως βοηθώντας μια φίλη που διάβαζε οικονομικά το βρήκα στα "νέα" βιβλία.

Το ξέρω πως η γλώσσα είναι κάτι το ζωντανό και αλλάζει σύμφωνα με τις ανάγκες του λαού που την χρησιμοποιεί. Αυτό δεν είναι κακό, αντίθετα βοηθάει στο να ζει. Επίσης έμαθα ότι η Αργκό του παρελθόντος είναι πολλές φορές η επίσημη γλώσσα του μέλλοντος. Αυτό όμως είναι μια αργή διαδικασία που προέρχεται από την βάση. Όταν επιβάλλεται από πάνω στο φτωχό μυαλό μου γεννιούνται ερωτήματα. Γιατί ένας Γιάπης πρέπει να ορίζει το λεξιλόγιο μου προβάλλοντας συνέχεια την ίδια αηδία μέχρι να την εμπεδώσουν άνθρωποι που έχουν μειωμένες αντιστάσεις; δεν υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που να συνεργάζονται οι πολυεθνικές ώστε να προωθούν τα προϊόντα τους χωρίς να σακατεύουν πολιτισμικά έναν λαό; γιατί πρέπει το αυλικός του κάθε επιχειρηματία να έχει πανεπιστημιακή έδρα αλλάζοντας την γραμματική μιας χώρας σε χρονικό διάστημα ύποπτο για τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε;

Πηγαίνοντας ξανά σχολείο ανακάλυψα ότι ένα μεγάλο ποσοστό (όλων τω βαθμίδων της εκπαίδευσης) δεν ξέρουν να γράφουν και να διαβάζουν. Η λέξη που επισήμανα δεν είναι η μόνη. Παιδιά κοντά στο απολυτήριο λυκείου, μετά από τις φιλότιμες προσπάθειες του υπουργείου ώστε να απαγορευτεί η γραμματική στα σχολεία, δεν ξέρουν ότι η ελληνική γλώσσα έχει άρθρα. Ακόμα δεν κατάλαβα πως τα παιδιά μιας χώρα θα μάθουν ιστορία με μαθήματα της μιας ώρα από ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο. Βέβαια ούτε μαθηματικά ή άλλα μαθήματα μαθαίνουν αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη κουβέντα.

Τελικά στην ηλικία που βρίσκομαι κατάλαβα την αξία όχι των προσώπων που μου δίδασκαν αλλά των μαθημάτων που με πολύ ζόρι μάθαινα. Την χαρά του δυσανασχετώ όταν κάποιος κομπάρσος διαφήμισης διαβάσει τη μετάφραση ενός σεναρίου, γραμμένο με ελληνικές λέξης και Βρετανικό τρόπο σκέψης, λέγοντας το μαργαριτάρι "πριόνισα τα κόστη".

Για την