ΚΑΙΑΔΑΣ

Σε τρόμαξαν και πίστεψες εσύ πως είσαι κλεφτής

σε πέταξαν και από γκρεμό και δίχως τέλος πέφτεις

χέρια δεν απλώνεις, κλαδιά δεν θες να πιάσεις

άραγε τι φοβάσαι, ταχύτητα μην χάσεις;

Κάποια στιγμή το σώμα σου την γη συναντάει

δεν έπεφτες μόνος, πολύς κόσμος κοιτάει

η ζωή σου ταινία, ιδιωτική προβολή

ξεφτίζει, κοκκινίζει, γίνεται πιο θολή.

Το χέρι που σε έσπρωξε, την βόλτα αυτή να κανείς

με πρόσχημα ότι σ έσωζε, ήθελε να πεθάνεις

το κίνητρο είναι τα λεφτά, με εργαλείο την βία

απ τον γκρεμό που σ έστειλαν σπρώχνουν και μια κυρία.

Θες να φωνάξεις να σωθεί, μα είσαι αγκυλωμένος

με ένα σώμα ανήμπορος, σε λίγο πεθαμένος

το ταξίδι της διαρκεί, όσο η δική σου πτώση

μα αυτή αποπειράθηκε το χέρι της να απλώσει.

Από τύχη στέκεται στα δυο της ποδάρια

με μαεστρία παίχτηκαν της τύχης της τα ζαριά

τραυματισμένη τώρα αυτή κοντά σου πλησιάζει

καθόλου δεν σε ξέρει, μα να ζήσεις την νοιάζει.

Μα εσύ δεν βοήθησες τον εαυτό σου

το τέλος που διάλεξες έγινε δικό σου

Έλληνας είσαι, σε σκοτώνει η Ελλάδα

δώσε ένα τέλος σε αυτόν τον Καιάδα.

Είχα ονομάσει το πρώτο τετράστιχο Γκρεμό, το συνέχισα μετά από προτροπή του Θάνου Καρρα και του Mr Έχιδνα . Το μετονομάζω σε Καιάδα και τους το αφιερώνω.