Ας ξεκινήσουμε πάνω σε μια αρχή που διέπει τους νόμους μιας
χώρας. Μία ταυτότητα και μια προσωπικότητα δεν έχει βαθμό. Από την εποχή που
στην Ελλάδα καταργήθηκαν οι πολίτες Β κατηγορίας μια κατάπτυστη παραβίαση
δηλαδή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κρατούσε ευλαβικά η χώρα μας μέχρι το
1974 είτε το θέλουμε είτε όχι όλοι οι κάτοικοι της χώρας έχουν ίσα δικαιώματα
χωρίς να υπάρχει κάποιος περισσότερο «Έλληνας». Βέβαια οι κυβερνήσεις που
χρόνια διατηρούν κομματικούς στρατούς πάντα έβρισκαν το παραθυράκι. Και οι δύο
κάφροι που αναφέρω έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης οι μεν στον πολιτιστικό τομέα
(να κάνετε μια βόλτα στα κουλτουρομάγαζα της κάθε ελληνικής πόλης θα δείτε
ποιοι «πρώην» τα έχουν και τι επιδοτήσεις παίρνουν) και οι άλλοι στις ένοπλες ή
στις δυνάμεις καταστολής. Όταν κάνεις επεισόδια σε μια ειρηνική διαμαρτυρία ο
μόνος σκοπό που έχεις είναι να την αμαυρώσεις δηλαδή να παίξεις τον ρόλο της
ψυχολογικής δύναμης καταστολής. Βέβαια υπάρχουν και οι αφελείς που καίγοντας
μια σημαία νομίζουν ότι καταστρέφοντας το σύμβολο καταστρέφουν και την ιδέα.
Στην νότια Αφρική η φυλή των κάφρων έχει περάσει τα πάνδεινα τόσο από τους
Ζουλού όσο και από τους Βρετανούς. Αυτό που μ’ εντυπωσίασε είναι ο τρόμος που
προκαλούν οι ειρηνικές διαδηλώσεις τους και ξέρεις γιατί σοφέ λαγέ μου. Γιατί
στο Σοβέτο όλοι οι κάτοικοι βγαίνουν στους δρόμους διαμαρτύρονται χορεύοντας
και τραγουδώντας μπροστά στους φονιάδες τους. Και όμως ανάτρεψαν το καθεστώς
και ακόμα διεκδικούν έχοντας πια και σαν δυνάμεις καταστολής τους βολεμένους
συμπατριώτες τους. Αυτοί η φυλή να ξέρεις ότι είναι προορισμένη να νικήσει και
να κυβερνήσει τον κόσμο γιατί οι «άλλοι» θα έχουν καταστραφεί από τον ατομισμό
τους που πίσω από ένα σύνολο πότε καίει μια σημαία και πότε την ξεφτιλίζει
κάνοντας την ρόπαλο.
Για την
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου