Μαζί τα φάγαμε

Βέβαια θα μου πείτε όσοι κούνησαν «πράσινη σημαία έφαγαν;». Φυσικά και όχι γιατί πρέπει να φάνε και αυτοί που είχαν αντιρρήσεις (αρκεί μετά να κουνήσουν την ίδια σημαία,). Τώρα θα μου πείτε γιατί βάζω στο ίδιο καζάνι τον νοητικά στερημένο με τον πονηρό. Μπας και ξυπνήσει και ζητήσει το μερίδιο του. Είναι και αυτό μια καλή αρχή για την ανατροπή, καθώς άμα εκτονώσει την οργή του στην ψήφο και φάει ξανά τα μούτρα του μπορεί να καταλάβει την έννοια αγώνας στον δρόμο, αυτοδιαχείριση ή κοινωνική ανατροπή. Βέβαια μπορεί να αντιδράσει και με άσκοπη βία αλλά κανένας βίαιος ποτέ δεν κατάφερε να γλιτώσει από την τιμωρία. Η συνείδηση είναι που νικάει και όχι ο φόνος και το πλιάτσικο. Αν θες μια κοινωνία δίκαια πρώτα εξασφαλίζεις την απείραχτη τρίχα του ανθρώπου που διαφωνείς.